تبیین گردشگردی معنوی با نگرشی بر ظرفیت ها و جاذبه های گردشگردی (مطالعه موردی :شهر کرمانشاه )

گردشگری معنوی گونه ی از گردشگری است که گردشگر با اهداف خدا جویی ،خداخواهی ،تحول روحی و اخلاقی و مکاشفه در طبیعت اقدام به سفر می کند . این نوع گردشگری می تواندبه اشتغال آفرینی ،ارزآوری ،تعادل منطقه ی و ملی ،کمک به سرمایه گذاری در میراث فرهنگی و جلوگیری از برون کوچی در سکونتگاههای شهری و روستایی منجرشود. پژوهش حاضراز نظر هدف کاربردی و از دیدگاه روش شناسی توصیفی _تحلیلی است .شیوه جمع آوری اطلاعات،مطالعات کتابخانه ی اسنادی و میدانی (پرسشنامه ،مصاحبه ،مشاهده) می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری کوکران تعداد۲۳ نفر از گردشگران وکارشناسان در منطقه مورد مطالعه در تابستان سال ۱۴۰۲ خورشیدی به عنوان نمونه آماری انتخاب گردیده اند ،و با استفاده ازروش راهبردی SWOT،عوامل داخلی (قوت ها و ضعف ها)،عوامل خارجی (فرصت ها و تهدیدها) ،بررسی می شوند. نتایج بیانگرآن است که شهرکرمانشاه با توجه به ظرفیت های بسیار ارزشمند درخصوص جاذبه های گردشگری معنوی به دلیل نداشتن راهبردهای مناسب موفق عمل نکرده است .با تحلیل داده ها،توازون فرصت هاو تهدیدهادرحدمتوسط بوده است ،که میتوان با بهره گیری از قوت هابه تقویت فرصت هاپرداخت و ضعف های گردشگردی در این حوزه را به حداقل رساند.با برنامه ریزی جامع و تدوین طرح های تفصیلی و فراهم نمودن زیرساخت های وهمچنین ارتقای آگاهی جوامع محلی باعث شکوفا شدن گردشگردی معنوی گردد.

Keywords:

گردشگردی معنوی , جاذبه های گردشگردی , مدل SWOT , کرمانشاه