ویژگی های امنیت در شعر فارسی ؛ سرآغازی بر معرفی مکتب ایرانی - اسلامی امنیت

امنیت در هر دو جنبه سلبی یعنی نبود تهدید و ایجابی آن یعنی امکان رشد و بالندگی همواره یکی از نیازهای اولیه و اصلی بشر بوده که برای برآوردن آن از ابزار وشیوه های مختلف استفاده نموده است . جامعه ایران از این قاعده جدا نبوده و علاوه بر جایگاه خاص نعمت امنیت در آموزه های اسلامی ، در جامعه اندیشمندان و متفکرین ایران ،ادبیات در هر دو قالب نظم و نثر یکی از مهمترین ابزار برای بیان هنرمندانه مطالبات جامعه از جمله امنیت به عنوان یکی از مهمترین خواسته های اقشار مختلف جامعه بوده است . در جوامع غربی بیشتر در دوران پس از جنگ جهانی دوم مقوله امنیت در قالب نظریات مطرح و ثمره آن ارائه مکاتب و نظریات مختلف ازجمله مکتب کپنهاک شد. در این پژوهش سعی گردیده ضمن بررسی ویژگی های مفهوم امنیت در اشعار شاعر بزرگ ایرانی مولانا جلال الدین محمد بلخی ، پروین اعتصامی و صائب تبریزی ویژگی ها ویژگی های امنیت در اشعار این شاعران احصاء گردد؛ ازاینرو سوال اصلی این است که » ویژگی های امنیت در شعر شاعران فارسی چیست ؟« براساس یافته های پژوهش برخی شعرای فارسی بنا به شرایط زمانه خود به موضوع امنیت پرداخته اند. در شعر مولوی »زاغ « سمبل امنیت است . از این تشبیه دو نکته می توان استنباط نمود: نخست سمبل سازی مولوی برای امنیت است که زاغ را سمبل امنیت معرفی می کند. دوم این تشبیه بیانگر وجه مشترک اندیشه وی با مکتب کپنهاک می باشد؛ که هر دو امنیت را در » عدم وجود تهدید « تعریف نموده اند. پروین اعتصامی ، امنیت و رفاه را دو خواسته مردم از حکومت معرفی و صائب ، از واژه »امنیت خاطر« چند بار استفاده نموده که بیانگر حرکت احساس امنیت از عین به ذهن می تواند باشد.

Keywords:

امنیت , شعر فارسی , مولوی , پروین اعتصامی , صائب تبریزی