اثربخشی گروه درمانی حمایتی بر دانش آموزان دارای اختلال انفجاری متناوب: با کنکاشی بر بازاندیشی دانش محتوای تربیتی فراگیران دوره ابتدایی (مطالعه موردی : مدارس ابتدایی شاهد)

در سه دهه اخیر، یک سنت ساختاری پدیدارشناختی با هدف توصیف دانش در بین معلمان شکل گرفته است که تصورات معلمان و روشهای به کارگیری دانش و آموزش مفاهیم به عنوان یک پیوند دهنده علیت بین مفاهیم و شیوه ها از هم تفکیک می سازد و هر مرحله از دانش را از مرحله دیگر متمایز می سازند(پاکاری و همکاران،۲۰۱۵۱).امروزه طراحی روشها و الگوهای تدریس که بر پایه نظریه های یادگیری تدوین می شود و بررسی ویژگی های معلم توانمند از مباحث مهم و کاربردی در زمینه یادگیری است (خان و هیوم،۲۰۱۹۲). معلمان به منظور تسهیل گری در امر یادگیری باید با دانش خود چون لنزی ، مفاهیم را برای دانش آموزان شفاف سازند و دانش محتوا چون عنصر حیاتی نقش معلمان را از سایر متخصصان تفکیک می سازد، دانش از مراحل مختلفی تشکیل شده است (هیوم، کوپر و بورووسکی ،۲۰۱۹۳). تغییر مفاهیم به صورت موازی آموزش، یادگیری و موضوع دانش را دچار پیچیدگی می سازد که مهار برداشت غلط دانش آموزان تنها توسط معلمان صورت می گیرد لذا معلمان به صورت سلسله مراتبی مفاهیم را با رویکرد طولی دسته بندی می کنند که این روش قدرتمند با شیوه های حقیقی تدریس در هم تنیده شده است (مورفی و الکساندر،۲۰۰۹۴). در فرآیند یادگیری توجه به دانش محتوایی ،۵ دانش تربیتی ۶ و دانش محتوایی - تربیتی ۷از چنان اهمیتی برخوردار است که به نظر می رسد درک ناکافی معلم از دانش محتوایی ، راه را بر استفاده از الگوهای کارآمد تدریس و بهرهمندی از مهارتهای آموخته شده می بندد؛ بنابراین تعریف تکالیف منظم و برنامه دار و ارائه این تکالیف از دیگر مواردی است که در هر برنامه مداخلهای از این نوع میتواند موثر باشد تاآسیب شناسی دقیق تری از ناتوانیهای معلم به دست آید.