معناشناسی مفردات قرآن کریم در شان انسان

نقش فهم صحیح معنای یک واژه در متن ، مهم ترین عنصر انتقال پیام هرگزاره از آن متن خواهد بود. خداوند در قرآن کریم واژگان تعیینی وتعی نی در زبان و گویش های مختلف عربی وگاه غیر عربی را باا عمال تغییراتی ضابطه مند، بازآفرینی نموده و به همراه قرائن متصل وعمدتا منفصل برای بیان مقصود و مراد خود به کار گرفته است ؛ بدین سان از مفردات قرآنی ، الفاظی دارای ارواح معانی به وجود آمده است که درحقیقت خود دارای معانی نامحسوس و غیرماد ی و در مرتبه پایین تر و نزول یافته ، به فراخور لفظ ، به معانی محسوس وماد ی قابل انطباق اند.. به منظور دستیابی به مقصود خداوند از بیان هرعبارت از قرآن کریم ، می بایست تصویری که ما به ازای هر واژه در ذهن متبادر می گردد به درستی تبیین شده و روابط فی مابین هر واژه با کلمه یا کلمات قریب المعنی آن به وضوح روشن گردد. در این مقاله با رویکرد توصیفی - تحلیلی به بررسی معنای لغات به کار رفته در قرآن کریم پیرامون انسانها پرداخته و از لحاظ معناشناختی ، جای شناختی و تراکمی ، هرکدام از واژههای مورد نظر را در بافت معنایی آیات در نسبت با خلقت ترکیبی انسان از جسم و روح، مطمح نظر و نیز، ظرفی ت وقابلی ت خلیفه اللهی انسان را مورد کاوش قرار خواهیم داد.

Keywords:

قرآن کریم , معناشناسی , مفردات , انسان , خلیفه .