بررسی تعهدات تضمینی یا وارانتی ها در قراردادهای بین المللی دانش فنی
Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 24
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IIHRCONF01_0901
تاریخ نمایه سازی: 5 مهر 1403
Abstract:
قراردادهای لیسانس دانش فنی ، محل تعامل و برخورد مقتضیات قراردادهای لیسانس ، به عنوان مسائل عمدتا قراردادی از یک سو و مقتضیات دانش فنی ، به مثابه اطلاعات محرمانه نوآورانه تابع و تحت حمایت نظام اسرار تجاری ، به عنوان پارادایم حمایتی ویژهای که انحصاری محدود اما به لحاظ زمانی نامحدود، وابسته به حفظ محرمانگی موضوع آن اعطا می کند، به شمار می روند. می توان گفت هیچ یک از داراییهای فکری به اندازه دانش فنی ، برای انتقال به مکانیزمی قراردادی از جنس لیسانس وابسته نیست . مکانیزمی که از خلال آن هم افشای محدود اطلاعات به هدف بهره برداری صورت پذیرد و هم از طریق شروط صریح مندرج در آن یا شروط ضمنی که از آن استنباط می شوند، بتوان تعهداتی نظیر محرمانگی و سایر انتظارات قراردادی را برآورده کرد. این قراردادها، گرچه با سایر لیسانسهای با موضوع داراییهای فکری مشابهت هایی دارند، به لحاظ ویژگیهای خاص دانش فنی موضوع آنها، با لیسانس های سایر دارایی های فکری متفاوتند. همین تمایز، سبب تفاوت در آثار این قراردادها از جمله شروط و تعهدات آنها می شود. تعهدات طرفین در این قراردادها به دو دسته تعهدات تضمینی یا وارانتی و سایر تعهدات تقسیم می شوند. تعهدات تضمینی لیسانس دانش فنی ، به دو دسته وارانتیهای مالکیت محور و وارانتیهای کیفیت محور تقسیم می شوند که بنا بر تحلیل ماهیت دانش فنی موضوع قرارداد، برخی به طور مطلق و برخی به طور محدود ارائه می شوند. برخی از مهمترین تعهدات دیگر قراردادهای لیسانس دانش فنی عبارت از تعهد بر محرمانگی ، تعهد بر عدم چالش ، تعهد بر عدم اظهار نظر، تعهد بر عدم مهندسی معکوس، تعهد بر بازاعطای بهبودات و مشتقات دانش فنی ، تعهد بر تداوم پرداخت عوض پس از بی اعتباری دانش فنی موضوع قرارداد و وضعیت همین تعهد در لیسانسهای مرکب ، تعهد بر عدم انتقال و واگذاری حقوق و تعهدات موضوع قرارداد، تعهد بر عدم تحقیق و توسعه و برخی دیگر از تعهدات هستند که یا تنها در این نوع از قراردادها وجود دارند یا در این قراردادها جلوه ای ویژه می یابند.
Keywords:
Authors
حمید بذرپاچ
استادیار حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
منوچهر رضایی
کارشناسی ارشد حقوق بین الملل دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج