اقامتگاه در ایران و تطبیق آن با فرانسه

مبنا در تعیین اقامتگاه »مرکز مهم امور« است و اگر قانون مدنی به »محل سکونت « توجه نموده، از این روست که غالبا مرکز مهم امور فرد همان محل سکنای وی نیز هست . این مبنا در حقوق فرانسه و کشورهای تابع نظام حقوقی رومن و ژرمن نیز پذ یرفته شده است ، چنانکه ماده ۱۰۲ »قانون مدنی فرانسه « از آن به »مرکز اصلی « شخص تعبیر کرده است .تحقیق ارائه شده درباره ی یکی از شا خصه های حقوق بین الملل خصوصی یعنی اقامتگاه می باشد و تطبیق آن با قوانین فرانسه .این تحقیق از قسمت های مختلفی تشکیل شده است که اعم است از کلیات حقوق بین الملل خصوصی ، کلیات اقامتگاهها و برخی ویژگی ها یی که در قوانین دو کشور مشترک اند و مسائل کوچکی از کشورهای دیگر. البته تکیه اصلی بر روی قوانین ایران بوده و سعی شده است کمی مفصل تر به آن پرداخته شود و تاثیر آن بر قوانین داخل و خارج و ادامه ی مطالب که در تحقیق آمده است .اما هر تحقیقی با پرسشی آغازین شروع می شود و پرسش آغازین این تحقیق به این شرح است که » قوانین ایران درباره ی اقامتگاه چگونه است و تا چه اندازه با قوانین فرانسه مطابقت دارد«

Keywords:

آزادی , اراده , اکراه , اجبار , قانون مدنی