تاثیر رویکرد خودشفابخشی بر درماندگی آموخته شده و کیفیت زندگی سالمندان

این پژوهش با هدف تعیین تاثیررویکرد خودشفابخشی بر درماندگی آموخته شده و کیفیت زندگی سالمندان اجرا شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود بدین منظور جامعه آماری تمامی زنان مقیم آسایشگاه سالمندان نجف آباد هستند که طی فراخوان عمومی در آسایشگاه سالمندان شبانه روزی تعداد ۳۰ نفر واجد ملاکهای ورود به مطالعه به صورت در دسترس انتخاب شدند و جهت جمع آوری اطلاعات دموگرافیک و شرح موضوع پژوهش جلسه توجیهی برگزار شد. پس از کسب رضایت از تک تک اعضا جهت شرکت در طرح پژوهشی ، از میان ۳۰ نفر گروه نمونه به صورت تصادفی ،۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل گمارده شدند. سپس آموزش خودشفابخشی لوید و جانسون) ۱۴جلسه ،۶۰ دقیقهای ( روی گروه آزمایش اجرا گردید. در صورتیکه گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. ابزار سنجش شامل دوپرسشنامه ، درماندگی آمو خته شده کوینلس و نیلسون) ۱۹۸۸( و زندگی سازمان بهداشت جهانی ) ۲۰۰۴( بود. تحلیل دادهها با استفاده از روش تحلیل واریانس به همراه اندازهگیری مکرر نشان داد براساس یافته های به دست آمده در جدول رابطه بین پیشآزمون با پس آزمون نمرات درماندگی آموخته شده و کیفیت زندگی آن معنیدار شده است . درماندگی آموخته شده )۵۶/۲)F= و کیفیت زندگی ) ۲۴/۲)F=، با کنترل این رابطه ، میانگین نمرات متغیرهای پژوهش در مرحله پس آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنیداری دارد) ۰۵/۰)P<؛ لذا فرضیه اصلی پژوهش تایید میشود. براساس یافته های بدست آمده در جدول رابطه پیش آزمون با پسآزمون نمرات درماندگی آموخته شده آن معنادار شده است )۵۶/۲ (. با کنترل این این رابطه ، میانگین نمرات متغیرهای پژوهش در مرحله پسآزمون در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنیداری دارد) ۰۵/۰.)P< لذا فرضیه فرعی اول پژوهش تایید میگردد. همچنین تاثیر آموزش خودشفابخشی بر مولفههای کیفیت زندگی معنیدار شده است )۰۵/۰)p<؛ لذا فرضیه دوم پژوهش نیز تایید میگردد.

Keywords:

آموزش خودشفابخشی , درماندگی آموخته شده کیفیت زندگی سالمندان