تاملی بر ارث غرقی و مهدوم علیهم ازمنظر فقه امامیه و حقوق ایران،مصر وعراق

این پژوهش به ارث مردگان دستجمعی در یک حادثه ومعلوم نبودن تاریخ فوت هریک از آنان از نظر فقه امامیه ونظام حقوقی ایران ، مصر وعراق از مباحث مهم فقهی و حقوقی است. در فقه امامیه، شرط توارث، حیات وارث ولو یک لحظه پس از فوت مورث است و باقی موارد، یعنی زمانی که چند نفر هم زمان فوت شده باشند، میانشان توارث نخواهد بود، در این میان حکم توارث میان غرق شدگان و زیر آوار ماندگان، خلاف اصل فوق یعنی حیات وارث، پس از فوت مورث است. طبق این حکم افرادی که به سبب غرق یا هدم فوت شده باشند و اقتران یا تقدم و تاخر زمان فوت هیچ یک مشخص نباشد توارث برقرار است. با توجه به اهمیت دایره شمول ورثه و با در نظر داشتن حقوق عامه مردم، پژوهش حاضر از طریق مراجعه به متون فقهی و گردآوری نظرات فقهای امامیه، فقهای عامه و نظرات حقوقدانان با رویکردی توصیفی- تحلیلی به رشته تحریر درآمده و به تبیین جامعیت یا عدم تسری حکم فوق به موارد مشابه آن، پرداخته است.

Keywords:

غرقی , مهدوم علیه , اصل تاخر حادث , توارث , حقوق ایران , حقوق مصر , حقوق عراق