اثر هم افزایی نانورس در سیستم های تاخیرانداز شعله در پلی پروپیلن

پلی پروپیلن یکی از پرمصرف ترین پلیمرهای دنیاست و در حال حاضر سریعترین سرعت رشد را دارد و برای کاربردهاییکه نیاز به خواص مکانیکی بالا، چسبندگی خوب، پایداری شیمیایی و عایق دارند استفاده می شود. اما پلی پروپیلن قابلاشتعال است و به عنوان یک پلیمر ترموپلاستیک خطی، نسبتا به آسانی میسوزد و در حین سوزاندن قطرات مذاب تولیدمیکند و مقدار زیادی گرما و دودهای سمی آزاد می کند که به طور جدی میزان زیادی از حوادث مرتبط با آتش سوزی راتحمیل می کند بنابراین باید به آن خاصیت بازدارندگی در برابر شعله داد که این امر با استفاده از مواد بازدارنده شعله صورتمی گیرد. بسیاری از مطالعات نشان می دهد که بازدارنده های هالوژن موثرترین و رایج ترین روش سنتی هستند اما دارایکاستی های جدی نیز می باشد که باعث آسیب مداوم به محیط زیست و آسیب جدی به بدن انسان می شود. همچنین قوانینزیست محیطی بیشتری برای محدود کردن یا ممنوع کردن استفاده از بازدارنده های هالوژن دار در مواد پلیمری ایجاد شدهاست به همین دلیل، تحقیقات علمی به سمت بازدارنده های شعله دوستدار محیط زیست متمرکز شده است. در نتیجه، هدفتحقیق حاضر، بررسی اثر نانورس با استفاده از مواد شیمیایی بازدارنده شعله، بر تاخیر اشتعال پذیری و خواص مکانیکیپلی پروپیلن است. نتایج تجربی نشان داده است که مکانیسم سوختن نانورس حاوی ترکیبات پلیمری به دلیل تشکیل یکلایه زغال سنگ کاملا تغییر کرده است. با توسعه فناوری نانورس، فرصت های جدیدی برای افزایش مقاومت در برابر آتش،خواص مکانیکی و مانع به پلاستیک ها پدید آمده است که این نتایج از لحاظ تئوری و آزمایشگاهی وارسی شده است.

Keywords:

پلی پروپیلن , نانورس , بازدارنده شعله , هم افزایی , پلیمر