ساخت و بررسی داربست های متخلخل آلبومین-ژلاتین و داروی ونکومایسین جهت ترمیم زخم های پوستی

Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 46

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

BCBCN08_095

تاریخ نمایه سازی: 7 مهر 1403

Abstract:

زخم های مزمن بار عمده مراقبت های بهداشتی هستند. شناسایی زخم پوش های بهینه برای استفاده یک نوع زخم خاص یک عنصر مهم درتسهیل بهبود زخم است. در این پژوهش سعی بر آن بود که داربستهایی با استفاده از مواد زیست سازگار همچون آلبومین و ژلاتین تهیهشود. جهت ایجاد خاصیت آنتی باکتریال از داروی ونکومایسین استفاده شد. همچنین به منظور بهبود خواص مکانیکی از نانو ذرات گرافناکساید استفاده شد. تولید داربست ها با استفاده از تکنیک خشکایش انجمادی انجام شد. داربست های ساخته شده مورد بررسی آزمایشاتی ازقبیل بررسی مورفولوژی با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی SEM ، بررسی گروه های عاملی با استفاده از طیف سنجی مادونقرمز FTIR ، تورم، تخریب پذیری زیستی بررسی خواص مکانیکی، زیستی و آنتی باکتریال قرار گرفتند. میکروسکوپ نوری مورفولوژیسطح را متخلل نشان داد اما با بررسی های دقیق تر توسط میکروسکوپ SEM مشخص شد که با افزایش Go لایه هایی موازی مانند صفحهایجاد شده است. حضور گروه هایی از قبیل اپوکسید، هیدروکسیل، هیبرید و کربوکسیل مصداقی بر ذرات گرافن اکساید بود. باند آمید I وباند آمید II وجود پروتئین موجود در آلبومین را نشان می دهد. آمیدهای A و B و همچنین آمیدهای I,II و III در ساختار شیمیاییژلاتین شناسایی شدند. شناسایی عناصر نشان داد که با افزایش نسبت وزنی گرافن اکساید، میزان درصد وزنی اکسیژن از کربن بیشتر خواهدشد. رهایش داروی ونکومایسین در داربست G.۵%Al.۳%Go نسبت به داربست G.۵%Al.۱%Go رهایش کنترل شده تری را نشانداد. قرارگیری داربست ها در محلول نمک بافر فسفاتی به مدت ۳۰ دقیقه نشان داد که افزایش گرافن اکساید موجب کاهش تورم می شود.میزان تخریب داربست ها به مدت ۱۵ روز نشان داد که داربست G.۱۰%Al.۳%Go تا ۳۵ % تخریب می شود و کمترین میزان تخریب برایداربست G.۵%Al.۱%Go به میزان ۱۸ % بود. بررسی ها نشان داد که داربست G.۱۰%Al.۳%Go کاندیدای مناسبی برای کاربرد دردرمان آتوپیک می باشد.

Authors

علیرضا جنگی

گروه مهندسی پزشکی ، دانشکده علوم و فناوری های پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات ، تهران، ایران

آزاده آصف نژاد

گروه مهندسی پزشکی ، دانشکده علوم و فناوری های پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات ، تهران، ایران