رقص ققنوس: رسانه و احیا فرهنگ های در حال فراموشی

در دنیای پرشتاب امروز، بسیاری از فرهنگ های غنی و اصیل بومی و محلی در معرض خطر فراموشی قرار گرفته و در حال محوشدن هستند. زبانها، آداب و رسوم، و هنرهای سنتی در حال از بین رفتن هستند، و نسل های جدید کمتر با میراث فرهنگیخود آشنا میشوند. این پژوهش تلاش می کند به این پرسش پاسخ دهد که رسانه ها در احیای این فرهنگ های در حالفراموشی چه نقشی دارند. در راستای پاسخ به این سوال، در قالب رویکرد پژوهش کیفی و با استفاده از روش تحقیق توصیفی،وضعیت کنونی ایفای نقش احیاگرانه رسانه در فرهنگ را مورد مطالعه قرار داده و به توصیف و تفسیر شرایط و روابط موجودپرداخت شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که مدرنیزاسیون، جهانی سازی و همسان سازی فرهنگی، هویت های محلیو بومی را به شدت تحت الشعاع قرار داده و باعث شده زبانها، آداب و رسوم و هنرهای سنتی به فراموشی سپرده شوند. در اینمیان، رسانه ها می توانند با ایفای نقش هایی از جمله؛ مشارکت فعال در تولید محصولات فرهنگی متناسب با مولفه ها و ساختارفرهنگ های در حال فراموشی، آموزش فرهنگی و حمایت از هنرمندان و فعالان فرهنگی، نقشی حیاتی در احیای اینفرهنگ های غنی ایفا کنند. رسانه ها با استفاده از قدرت خود ضمن غلبه بر چالشهای موجود، برای رساندن پیام به مخاطبانگسترده، میتوانند از طریق افزایش آگاهی از فرهنگ های مختلف، ترویج ارزش ها و سنت های این گنجینه های فرهنگیارزشمند و تشویق مردم، به حفظ و گرامی داشتن آنها کمک کنند.

Keywords:

احیای فرهنگی , رسانه , جهانی سازی , غنای فرهنگی , عصر ارتباطات