آثار و محدودیت در عدم ایفای دین و تعهد در فقه و حقوق

تمرکز بر شناخت اصل مسئولیت ناشی از پیش بینی عدم انجام تعهد و ضرورت وجود آن است. اولا بر اساس مبانی حقوقی و فقهی،اصل این مسئولیت را ثابت کرده و به این نتیجه رسیده ایم که اتخاذ اصل مسئولیت ناشی از پیش بینی عدم انجام تعهد، منافاتیندارد. این اصول و نه ما معتقدیم مسئولیت ناشی از پیش بینی عدم انجام کار جایز است. ما احساس وظیفه می کنیم. سپس به ایننتیجه رسیدیم که این مسئولیت در حوزه مسئولیت غیرقراردادی باید در قوانین داخلی به رسمیت شناخته شود. سپس قواعد ناشیاز مفاد قرارداد بیع و قواعد ناشی از قوانین داخلی در مورد موضوع را بررسی کردیم، به ویژه قوانین خاص هر دو سیستم را بررسیکردیم و به این نتیجه رسیدیم که مسئولیت ناشی از پیش بینی عدم انجام تعهد به موجب آن قوانین داخلی پذیرفته شده است، اماقوانین داخلی قوانین خاص خود را دارد که با مفاد قرارداد بیع سازگار نیست. پس از اثبات اصل مسئولیت و وضع قوانین قابل اجرادر هر دو سیستم، در نهایت به بررسی احتمالات و مصادیق جبران خسارات ناشی از پیش بینی عدم انجام تعهد پرداختیم.

Keywords:

دین , تعهد , عدم التزام به دین , فقه , آثار