اصل لزوم ارتباط دعوا و دادگاه از جهت صلاحیت محلی در حقوق ایران و انگلستان و اصول دادرسی مدنی فراملی

؛"صلاحیت محلی" به عنوان یکی از انواع صلاحیت دادگاه که ناظر به محدوده ی جغرافیایی معینی است، تنها هنگامی طرح می شودکه کشور به مناطق جغرافیایی و محلی تقسیم شده و هر دادگاه که از نقطه نظر حوزه ی صلاحتی دادگاه یک کشور نسبت به دادگاههای دیگر کشورها همواره مطرح است. اصل صلاحیت مرجع قضایی محل اقامت خوانده یک اصل جهانی است. این قاعده در راستایتسهیل دادرسی و صرفه جویی در هزینه های دعوا و اداره شایسته جریان دادرسی در طول زمان در برابر انتقادها، انعطاف حقوقینشان داد و از کلیت آن کاسته شد. یکی از مواردی که کلیت این اصل را تخصیص زده است. «ارتباط دعاوی» می باشد. در حقیقت یکی از آثار ارتباط دعاوی گسترش صلاحیت محلی است. در این مقاله، با فرض وجود قلمرو محلی برای یک دادگاه، در پی بررسیچگونگی تعیین"صلاحیت محلی" هستیم تا دانسته شود از نقطه نظر حقوق ایران و انگلستان و اصول دادرسی مدنی فراملی،لازماست بین دادگاه صالح به رسیدگی و دعوای طرح شده ارتباطی وجود داشته باشد؟ دیگر این که اگر پاسخ مثبت است،این ارتباطچگونه باید باشد،چه عواملی می تواند آن را برقرار کند و دست آخر چه نتایجی در بر خواهد داشت؟

Keywords:

لزوم ارتباط , دعوا و دادگاه , صلاحیت محلی , حقوق ایران , حقوق انگلستان , اصول دادرسی مدنی فراملی