بررسی حکایت موش و قورباغه بر مبنای نظریه روایت شناسی گراماس

این پژوهش به بررسی حکایتی مربوط به دوستی موش و قورباغه در متنوی موی بر مبنای نظریه روایت شناسی گراماس می پردازد. نگارندگانکوشیده اند تا نشان دهند که ساختار این روایت با الگوی گراماس به چه صورتی مطابقت دارد. گراماس که نظریهپرداز حوزه روایت است، شخصیت را جزیی از متن و تابع کنش ها می داند. او با مرکز قرار داد کنشگر اصلی در ارتباط با هدف، نقش هایی را که پراپ بیا کرده تغییر والگوی جدیدی را ارائه میدهد. در این پژوهش با استفاده از شیوه کتابخانه ای و روش تحلیلی- توصیفی مشخص شا که زنجیره های روایی این داستان با توجه به تغییر وضعیت ها بر مبنای تقابل های دوگانه قابل انطباق هستند و از جهت کنشگرا دو الگوی کنشگر در دو موقعیت جداگانهقرار دارند و گزاره های این حکایت نیز در دو موقعیت تحلیل شدند. در نتیجه مشخص شد که طرح داستان انسحام منطقی داشته و با الگویگریماس نیز هم خوانی دارد.

Keywords:

روایت شناسی , گراماس , حکایت موش و قورباغه , مثنوی مولوی