کاربرد هوش مصنوعی و بلاکچین در سیستم قضائی و حقوقی کشورها وبررسی میزان استفاده ایران از آنها

هوش مصنوعی و جرقه ابتدایی آن در نخستین سال های پس از جنگ جهانی دوم (۱۹۵۰ میلادی)در ذهن آلن تورینگ دانشمند رایانه و ریاضی دان انگلیسی ایجاد شد.هوش مصنوعی، نمونه ای از سیستم های تصمیم گیری الگوریتمی است که قادر است تا با طبقه بندی اطلاعات ورودی و الگویابی، اطلاعات و وقایع آتی را پیشگویی کند و در خصوص آن ها تصمیمات مقتضی را اتخاذ نماید که در حوزه های مختلفی به بهره برداری رسیده است. پیشرفت این حوزه تا جاییست که فرض سیستمی الگوریتمی با قابلیت تحلیل و ارائه راه حل برای مسئله ای حقوقی، نه تنها بعید نیست، بلکه در برخی کشورها در ابعاد محدودی مورد استفاده قرار گرفته است. اگر سیستم ها را با اطلاعات ورودی مربوط به قوانین به معنای عام، پیشینه تصمیماتقضایی، نظریات مشورتی، در کنار نظرات حقوقی آموزش دهد و یادگیری ماشین و الگویابی با نظارت حقوقدانان صورت گیرد، سیستم ها می توانند در مواجهه با یک مسئله حقوقی، مانند یک متخصص عمل کنند؛ چرا که با اطلاعات جامعی که در اختیار دارد، اعم از دانش حقوقی و تجربیات قضایی، اطلاعات موجود در مسئله جدید را تحلیل می کند و راه موثقی برای حل مسئله ارائه میکند. بلاک چین یک فناوری توزیع شده و غیرمتمرکز است که بسیاری از صنایع را از نظر امنیت ، ایجاد اعتماد و غیره تغییر می دهد.این تکنولوژی یک دفتر کل توزیع شده را در هر گره بلاکچین نگه میدارد و آن را امن تر و شفاف تر می کند.شبکه بلاک چین می تواند قراردادهای هوشمندانه ای را اجرا کند. اینترنت اشیاء ممکن است یکبرنامه در زمان واقعی را از طریق اتوماسیون خود تسریع کند. با ادغام بلاک چین و اینترنت اشیا ، همیشه با تکنولوژی مربوط به دستگاه های اینترنت اشیا و استخراج بلاک چین مشکل وجودخواهد داشت.بلاک چین نوعی تکنولوژی دفتر کل توزیع شده است که شامل یک لیست رو به رشد از سوابق به نام بلوک ها است که به طور ایمن با هم مرتبط هستند. هر گره در شبکه دارای یک کپی از همان دفتر کل در بلاک چین است. هر گره هم نسخه خودش از کاتالوگ را دارد و بلاک چین جایی است که آنها نگهداری می شوند.

Keywords:

تحولات فناوری , حقوق تجارت بین الملل , قراردادها , حقوق مالکیت فکری , حل اختلافات , سیسم قضائی ایران.