تاثیر تمرینات ورزشی خانواده محور بر میزان افزایش شادکامی و سرزندگی ذهنی افراد

هدف از تحقیق حاضر تاثیر ۸ هفته تمرینات ورزشی خانواده محور بر میزان سرزندگی ذهنی و شادکامی خانواده ها می باشد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها نیمه تجربی می باشد که آزمودنی ها به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم گردیدند، ابزار گرد آوری داده ها شامل دو پرسشنامه مربوط به شادکامی آکسفورد (۱۹۸۹) و پرسشنامه سرزندگی ذهنی رایان و همکاران (۱۹۹۷) بود که مطابق جامعه هدف تغیراتی در آنها ایجاد شد و روایی آن به تایید اساتید دانشگاهی رسید. این پژوهش در شهر تهران انجام شد. جامعه آماری شامل دو قسمت می باشد، یک گروه شامل افرادی بود که بصورت انفرادی اقدام به تمرینات ورزشی می کردند و گروه دوم شامل افرادی است که بصورت جمعی با خانواده های خود به ورزش رفته و فعالیت ورزشی با خانواده خود انجام می دادند که به صورت نمونه گیری در دسترس ۲۵ نفر از آنان در گروه کنترل و ۲۵ نفر از افراد در گروه آزمایش تقسیم شدند. از آزمون کولموگروف – اسمیرنوف جهت بررسی توزیع طبیعی داده ها استفاده شد. برای بررسی تجانس واریانس از آزمون لون و جهت تجزیه و تحلیل داده ها و مقایسه میانگین گروه های آزمودنی از آزمون تحلیل کوواریانس به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ استفاده گردید. بر اساس نتایج آزمون تحلیل کوواریانس به دست آمده از مقایسه دو گروه مربوط به ورزش به صورت انفرادی و ورزش همراه با خانواده، می توان بیان نمود که تمرینات ورزشی همراه با خانواده، اثر بیشتر و معنادارتری را نسبت به تمرینات انفرادی بر شادکامی و سرزندگی افراد دارد؛ بنابراین پیشنهاد می گردد که دولت ها و همچنین مدیران سازمان های ورزشی در راستای گسترش تمرینات ورزشی به شیوه خانواده محور توجه بیشتری داشته باشند و با افزایش زیرساخت های لازم جهت حضور افراد به همراه اعضای خانواده خود در سالن ها و اماکن وزشی سبب افزایش روحیه بیشتر و همچنین ارتقاء شادکامی و سرزندگی بیشتر افراد جامعه گردند.

Keywords:

تمرینات ورزشی , مشارکت با خانواده , افزایش روحیه , شادکامی.