بررسی ارتباط بین رضایت شغلی معلمان و عملکرد آموزشی شان

Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 45

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

EDPNU01_152

تاریخ نمایه سازی: 10 مهر 1403

Abstract:

هدف این مقاله بررسی ارتباط بین رضایت شغلی معلمان و عملکرد آموزشی آنهاست. رضایت شغلی به عنوان یک عامل کلیدی در بهبود کیفیت آموزش و انگیزه معلمان شناخته می شود و تاثیر مستقیم و غیرمستقیمی بر عملکرد آموزشی دارد. در این پژوهش، ابتدا مفاهیم رضایت شغلی و عملکرد آموزشی تعریف شده و سپس به بررسی مطالعات پیشین در این زمینه پرداخته شده است.این مطالعه به روش پیمایشی انجام شده و نمونه ای از ۲۰۰ معلم مدارس ابتدایی و متوسطه شهر تهران به طور تصادفی انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها شامل دو پرسشنامه استاندارد بوده است: یکی برای سنجش رضایت شغلی و دیگری برای ارزیابی عملکرد آموزشی معلمان. پرسشنامه رضایت شغلی شامل ابعاد مختلفی از جمله رضایت از حقوق و مزایا، شرایط کاری، روابط با همکاران و مدیران، فرصت های پیشرفت شغلی و توازن کار و زندگی است. پرسشنامه عملکرد آموزشی نیز شامل معیارهایی مانند کیفیت تدریس، استفاده از روش های نوین آموزشی، توانایی در مدیریت کلاس و تعامل با دانش آموزان است.نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین رضایت شغلی معلمان و عملکرد آموزشی شان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. معلمانی که سطح بالاتری از رضایت شغلی را گزارش کردند، عملکرد آموزشی بهتری داشتند. به ویژه، رضایت از شرایط کاری و روابط با همکاران و مدیران بیشترین تاثیر را بر عملکرد آموزشی داشت. همچنین، مشخص شد که عوامل مرتبط با حقوق و مزایا و فرصت های پیشرفت شغلی نیز تاثیر قابل توجهی بر رضایت شغلی دارند.این مطالعه نشان می دهد که بهبود شرایط کاری و افزایش رضایت شغلی معلمان می تواند بهبود عملکرد آموزشی را به همراه داشته باشد. از این رو، پیشنهاد می شود که مدیران و سیاست گذاران آموزشی توجه بیشتری به ایجاد محیط کاری مناسب، ارتقاء فرصت های پیشرفت شغلی و بهبود روابط کاری داشته باشند. این اقدامات نه تنها باعث افزایش رضایت شغلی معلمان می شود بلکه به بهبود کیفیت آموزشی نیز کمک می کند.در نهایت، این پژوهش محدودیت هایی نیز دارد. از جمله محدودیت های این مطالعه می توان به استفاده از روش پیمایشی و خوداظهاری معلمان اشاره کرد که ممکن است تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار گیرد. همچنین، نمونه گیری تنها از معلمان شهر تهران انجام شده و نتایج ممکن است به سایر مناطق قابل تعمیم نباشد. پژوهش های آینده می توانند با استفاده از روش های مختلف تحقیق و نمونه های بزرگتر و متنوع تر، به نتایج جامع تری دست یابند.به طور کلی، نتایج این مطالعه تاکید می کند که رضایت شغلی معلمان یکی از عوامل موثر در بهبود عملکرد آموزشی است و نیازمند توجه ویژه مدیران و سیاست گذاران آموزشی است. با توجه به اهمیت نقش معلمان در فرآیند آموزشی، سرمایه گذاری در ارتقاء رضایت شغلی آنها می تواند تاثیرات مثبت و پایدار بر نظام آموزشی داشته باشد.

Authors

ناهید جمالی گله

کارشناسی ارشد آموزش ابتدایی دانشگاه آزاد مسجدسلیمان

زهرا آبادی

کارشناسی روانشناسی دانشگاه آزاد اهواز

خدیجه جوکار

کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه آزاد بهبهان