اثربخشی اجرای برنامه خانه و مدرسه بر عملکرد تربیتی و فرهنگی خانواده و خودکارآمدی مادران دارای کودکان ۴ تا ۶ ساله

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه همکاری خانه و مدرسه بر عملکرد تربیتی و فرهنگی خانواده و خودکارآمدی مادران دارای فرزندان ۴ تا ۶ ساله اصفهان بود. جامعه آماری پژوهش، تمامی مادران کودکان چهار تا شش ساله مهدهای کودک اصفهان در سال ۱۴۰۳بود. نمونه پژوهش ۳۰ مادر با فرزند ۴ تا ۶ سال بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش(۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون –پس آزمون و کنترل بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ی عملکرد تربیتی و فرهنگی خانواده (بابایی فرد، ۱۴۰۰) و مقیاس خودکارآمدی والدینی (دومکا و همکاران، ۱۹۹۶) بود. مداخله برنامه خانه و مدرسه در طول ۸ جلسه ۱۵۰ دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام برنامه، پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. داده های پژوهش با استفاده از تحلیل کوورایانس چند متغییری مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد بین میانگین های عملکرد تربیتی و فرهنگی خانواده در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد(۹۱/۲۳۷ F= و۰۵/۰> P). هم-چنین بین میانگین های خودکارآمدی والدینی در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد((۱۸/۲۲۵ F= و۰۵/۰> P). بنابراین می توان نتیجه گرفت که اجرای برنامه همکاری خانه و مدرسه بر عملکرد تربیتی و فرهنگی خانواده و خودکارآمدی در مادران دارای فرزندان ۴ تا ۶ ساله اثر بخش است و می توان از این برنامه برای تقویت مهارت های والدینی مادران در خانواده و جامعه بهره جست.

Keywords:

برنامه خانه و مدرسه , خود کارآمدی مادران , عملکرد تربیتی و فرهنگی خانواده