تبیین اثر بخشی استفاده از آموزش مجازی براساس رویکرد یادگیری خودراهبر

استفاده از فن آوری های نوین یکی از جلوه های آشکار دنیای پیشروست. استقرار پلتفرم های آموزش مجازی نیز به عنوان یکی از ابعاد نوپای این فن آوری های جدید جهان معاصر، نقش به سزایی در تغییر و تحول سیستم آموزشی دارد. آموزش مجازی اگر به درستی شناسایی و بکار گرفته شود علاوه بر تقویت یادگیری های موضوعی، برخی از مهارت های اساسی نظیر توانایی حل مسئله، خلاقیت، نوآوری و مدیریت و مهارت های روابط انسانی را در فراگیران را نیز تقویت می نماید. حرکت به سوی رویکردهای نوین در نظام آموزشی ایجاب کرده است که بسیاری از نظام های آموزشی جهان از فن آوری آموزش مجازی در ارائه دوره ها استفاده کنند. بر همین اساس سازوکارهای بسیار گسترده ای برای پیشبرد امور آموزشی و تحقیقاتی با تمرکز بر بستر فضای مجازی و آموزش از راه دور طراحی و تدوین گردید. در این راستا این پژوهش باهدف تبیین اثربخشی استفاده از آموزش مجازی بر اساس رویکرد یادگیری خود راهبر صورت گرفته. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری نیز معلمان دوره متوسطه اول شهر ارومیه بود که از بین آنان ۲۷۴ نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب گردید. نتایج حاصل از یافته های پژوهش توسط نرم افزار spssو با استفاده از آزمون های همبستگی نشان می دهد که یادگیری خود راهبر بر موفقیت استفاده از آموزش مجازی تاثیر مثبت و معنی داری دارد. تاثیر یادگیری خود راهبر بر آموزش مجازی مثبت و معنی دار است. بنابراین می توان با افزایش استفاده از روش یادگیری خود راهبر می توان زمینه افزایش استفاده از آموزش مجازی را فراهم نمود.

Keywords:

آموزش مجازی , یادگیری خود راهبر , دوره متوسطه , معلمان , ارومیه.