دانش سنتی محیط زیست پایدار با بهره وری از آموزههای دینی

امروزه خطر بزرگی که بشر از ناحیه ی مشکلات زیست محیطی احساس می کند، نه تنها آرامش و امنیت زندگی او را بر هم زده، بلکه موجودیت او را هم در معرض تهدید قرار داده است و حفظ محیط زیست به عنوان یکی از مهمترین ارکان توسعه پایدار، که دستیابی به آن بدون مشارکت آگاهانه مردم ممکن نیست . حفاظت از محیط زیست به معنای عدم بهرهبرداری یا حتی کمتر استفاده کردن از امکانات طبیعت نیست ، بلکه استفاده بهینه و خردمندانه از طبیعت است . از آنجایی که مسائل مربوط به محیط زیست با زندگی انسانها آمیخته شده است ، توفیق هر نوع برنامه ای نیازمند مشارکت این جوامع خواهد بود. مردم و اجتماع، رکن اصلی توسعه پایدار همه جانبه و فراگیر را تشکیل می دهند و نه تنها مفهوم کمی مردم و اجتماع باید در نظر گرفته شود، بلکه تمامی داشته ها و دستاوردهای این مردم نیز باید مورد توجه قرار گیرد. چرا که مردم در ارتباط متقابل خود با محیط زیست به مجموعه ای از تجارب و سازگاریها دست یافته اند که این تجارب می تواند در قالب های مختلفی در جامعه نمود پیدا کند. با سیری در آموزههای دینی و مراجعه به قرآن و روایات و احادیث به جای مانده از ائمه (س) می باشد در آموزههای قرآن و عترت مساله صرفه جویی و پرهیز از اسراف یک مساله تاثیرگذار در جامعه محسوب می شود و اهمیت آن به حدی است که به عنوان یک فضیلت همواره مورد تشویق قرار گرفته است . در قرآن کریم حدود ۱۳ بار کلمه اسراف با الفاظ گوناگون به کار رفته است . فرآیند بازیافت نیز یکی از مصادیق مصرف صحیح از نگاه مکتب رضوی است . از طریق بازیافت می توان علاوه بر صرفه جویی قابل ملاحظه در انواع انرژیها، از اسراف و تبذیر نیز جلوگیری نمود و اعتدال و میانه روی را در پیش گرفت . این موارد وجه اشتراک رسیدن به الگوی صحیح مصرف و تحقق فرهنگ اقتصاد مقاومتی هستند. یافته ها در پژوهش حاضر نشان می دهد سازگاری رفتار با آموزههای اقتصادی اسلام عدم اسراف و تبذیر با مشارکت ، آینده نگری رابطه معنادار مستقیم دارد که تحت تاثیر عامل های ساختاری و زمینه ای قرار می گیرند.

Keywords:

محیط زیست , دانش سنتی , آموزههای دینی