تاثیر کیفیت تعامل معلم- دانش آموز بر خوش بینی تحصیلی از طریق خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان زاهدان سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر کیفیت تعامل معلم- دانش آموز بر خوش بینی تحصیلی از طریق خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان زاهدان بود. که با روش پژوهش توصیفی (همبستگی) از نوع معادلات ساختاری صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم شهرستان زاهدان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ به تعداد ۱۷۳۰۳ نفر تشکیل دادند، که بر اساس جدول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگان تعداد ۳۷۷ نفر محاسبه شد. روش نمونه گیری تصادفی ساده بود. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد کیفیت رابطه معلم- دانش آموز ۱۷ سوال، پرسشنامه استاندارد پرسشنامه خوش بینی تحصیلی ۲۸سوال و پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی تحصیلی با ۱۰ سوال استفاده گردید پایایی پرسشنامه ها براساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۸۴/۰، ۹۲/۰ و ۷۶/۰ برآورد گردید. داده های حاصل از پرسشنامه ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t تک نمونه ای و مدل معادلات ساختاری از طریق نرم افزارهای SPSS۲۳ و LISREL۸. ۸ صورت گرفت. یافته ها نشان داد که کیفیت تعامل معلم- دانش آموز هم به صورت مستقیم بر خوش بینی تحصیلی و هم به صورت غیرمستقیم از طریق خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان بر خوش بینی تحصیلی دانش آموزان اثر دارد (۰۰/۰≤ P، ۴۲/۱= β). بنابراین با توجه به اثرات بالای چگونگی کیفیت ارتباط معلم دانش آموز پیشنهاد می شود برنامه ریزی و آموزش های لازم به مدیران و معلمان و همچنین دانش آموزان در خصوص چگونگی برقراری تعاملی با کیفیت صورت پذیرد.

Keywords:

کیفیت تعامل معلم- دانش آموز , خوش بینی تحصیلی , خودکارآمدی تحصیلی.