بررسی نقش مدیریت مسیر شغلی بر مدیریت استعداد و تسهیم دانش در سازمان های هوشمند

اغلب سازمان های هوشمند امروزه بنا به دلایلی از قبیل کاهش استعدادهای در دسترس، مشکلات فراوان برای نگهداری از استعدادهای برجسته، بالا رفتن نرخ جابجایی کارکنان و استراتژی های منابع انسانی، با بحران استعداد مواجه هستند. تحقیقات اخیر نشان داده که همه ی آنها با مشکل عدم استفاده از استراتژی مدیریت استعداد و اشتراک گذاری دانش مواجه هستند که نتیجه ی آن کمبود نیروهای مستعد برای پر کردن پست های استراتژیک سازمانی می باشد که به طور قابل توجهی توانایی سازمان را برای رشد محدود ساخته است. لذا در بسیاری از سازمان های هوشمند که شروع به تجربه به اصطلاح «جنگ برای استعداد» نموده اند علاقه به مدیریت استعداد و اشتراک گذاری دانش تبدیل به امری راهبردی شده است. از دیگر سو امروزه ارزشهای کارکنان نیز دگرگون شده است. آنان خودشکوفایی بیشتری از شغل انتظار دارند و مایلاند در برنامه ریزی مسیر شغلی خود نقش داشته باشند. آنان در پی فرصت هایی برای رشد شغلی خود هستند و میخواهند دانش و مهارتهای خود را افزایش دهند. همچنین خواهان زندگی متعادلی هستند که همراه با ارزش هایی نظیر: کار، خانواده و فراغت باشد. توسعه مسیر شغلی مقوله ای جدید نیست این مسئله از زمان ظهور جنبش نیروی انسانی با سازمان و نیروی انسانی آن در آمیخته است. تا به امروز روشهایی مختلف برای توسعه مسیر شغلی کارکنان طراحی و توسعه یافته است اما اهداف و فلسفه این مقوله چندان رشد چشمگیری نداشته است .بر این اساس هدف از این پژوهش بررسی تاثیر مدیریت مسیر شغلی بر مدیریت استعداد و اشتراک گذاری دانش در سازمان های هوشمند است.

Keywords:

مدیریت مسیر شغلی , مدیریت استعداد , تسهیم دانش , اشتراک گذاری دانش , سازمان هوشمند