اثرات کاربرد کودهای زیستی و فسفر بر برخی از ویژگی های مورفولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه داروبی اسطو خدوس (.Lavandula officinalis L) تحت شرابطتنش کمبود آب

به منظور بررسی اثر کودهای زیستی و فسفر بر برخی از صفات مورفولوژیکی و بیوشیمایی گیاه دارویی اسطوخدوس تحت شرایط تنش کمبود آب، آزمایشی به صورت کرت های دو بار خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز در سال زراعی ۹۷-۹۸ اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل سطوح آبیاری (آبیاری پس از ۶۰، ‎۹۰ و ۱۲۰ میلی متر از تشتک، تبخیر کلاس A) به عنوان عامل اصلی و تلقیح با کود زیستی در چهار سطح (تلقیح با تیوباسیلوس، پسودوموناس و تیوباسیلوس + پسودوموناس و عدم تلقیح به عنوان شاهد) به عنوان عامل فرعی و سطوح کود فسفر در دو سطح (۰ و ۵۰ کیلوگرم در هکتار) به عنوان عامل فرعی فرعی بودند. نتایج نشان داد که در کلیه سطوح آبیاری، مصرف فسفر و تلقیح با کودهای زیستی موجب افزایش وزن خشک گل نسبت به شاهد شد به طوری که آبیاری بعد از ۶۰ میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر به همراه مصرف ۵۰ کیلوگرم فسفره در هکتار و کاربرد تیوباسیلوس + پسودوموناس موجب افزایش بیشترین وزن خشک گل (۸۳۳/۳ گرم در هکتار)، محتوای پرولین (۴/۸۲۸ میلی گرم بر گرم وزن تر)، قندهای محلول (۱/۹۳۶ میلی گرم بر گرم وزن تر)، فعالیت آنزیم های کاتالاز (۰/۱۱۴۷ تغییرات جذب در میکروگرم پروتئین بر دقیقه)، پراکسیداز (۰/۱۱۹۳ تغییرات جذب در میکروگرم پروتئین بر دقیقه. سوپر اکسید دیسموتاز (۰/۶۱۷۳ تغییرات جذب در میکروگرم پروتئین بر دقیقه) و مالون دی آلدئید (۵/۳۴۳ میکرومول بر گرم وزن تر) گردید. نتایج این آزمایش نشان داد که کاربرد باکتری های محرک رشد به همراه استفاده از کود فسفر می تواند اثر مثبتی بر کاهش اثرات منفی تنش آبی داشته باشد و موجب افزایش عملکرد گل در گیاه اسطوخودوس شود.

Keywords:

پسودوموناس , تنش خشکی , تیوباسیلوس , محتوای نسبی آب , وزن خشک گل