اثر پومیس بر خصوصیات زراعی پیاز و برخی ویژگی های خاک تحت تنش کم آبی

امروزه استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب به عنوان راهکاری مناسب برای صرفه جویی در آب شناخته شده است. به منظور بررسی آثر پومیس بر برخی از خصوصیات زراعی پیاز و خواص شیمیایی و فیزیکی دو نوع خاک ریز و درشت بافت، آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه فاکتور نوع خاک (با دو سطح لوم شنی و لوم رسی)، دور آبیاری (با دو سطح هفت و چهار روز یک بار) و پومیس (با چهار سطح ۰، ۲/۵، ۵ و ۷/۵ درصد وزنی) در سه تکرار انجام شد. مطابق نتایج در دور آبیاری هفت روز یکبار و کاربرد ۷/۵ درصد وزنی پومیس عملکرد خشک سوخ به ترتیب ۲/۷۲ و ۳/۰۴ برابر نسبت به شاهد در خاک لوم شنی و لوم رسی افزایش یافت. کاربرد ۷/۵ درصد وزنی پومیس تعداد لابه های خوراکی را ۳/۳۹ برابر نسبت به شاهد افزایش داد. ضخامت لایه های خوراکی با کاربرد پنج درصد وزنی پومیس، ۱/۷ برابر نسبت به شاهد افزایش و نسبت طول به عرض پیاز ۵۰ درصد در خاک لوم شنی و ۲۹ درصد در خاک لوم رسی نسبت به شاهد با کاربرد ۷/۵ درصد وزنی پومیس کاهش یافت. کاربرد ۷/۵ درصد وزنی پومیس با دور آبیاری هفت روز یکبار در خاک لوم شنی باعث افزایش EC به میزان ۱/۵ برابر و در خاک لوم رسی به میزان ۱/۴۶ درصد نسبت به شاهد شد. با کاربرد پومیس مقدار آب قابل استفاده و تخلخل کل در هر دو نوع خاک افزایش و pH خاک کاهش بافت.

Keywords:

سوپرجاذب , کم آبیاری , بافت خاک , پیاز