بررسی ویژگی های روش تدریس نمایش محور و اثربخشی آن در یادگیری

نقش آموزش نمایشی یا تئاتر در تسهیل آموزش یکی از روش های موثر و جذاب برای انتقال مفاهیم و دانش به دیگران است.تئاتر، تقلید یا نمایشی از زندگی است که برای سایرین اجرا می شود و در هر فرهنگ و هر دوره ای نیز وجود داشته و دارد. گرچه غالبا به دنیای خیالی و قراردادی تئاتر به دیده یک سرگرمی صرف می نگرند، اما این ابزار یکی از اولین راه هایی است که کودکان به واسطه آن درباره زندگی، اعمال و نتایج رفتارها، سنن و باورها، دیگران و خودشان چیز می آموزند. کودکان از همان بدو تولد برای معنا بخشیدن به جهان اطرافشان از "وانمودن" استفاده می کنند. آنان محیط اطرافشان را مشاهده کرده، بدان پاسخ می دهند و از کلمات و اعمال بزرگترها تقلید می کنند. این بازیگران کوچک خود به خلق موقعیت دست می زنند و نقش ها را به سایرین نیز تفویض می کنند. آنان با همسالانشان بده بستان کلامی و عاطفی دارند و فضاها و ابزارها را می چینند تا داستان هایشان را صورت تحقق بخشند. آنان یکدیگر را رهبری می کنند تا نمایشی را سامان دهند و به نمایش یکدیگر گوش می سپارند. به عبارت ساده تر، کودکان با توانایی های بالقوه شان برای نمایشنامه نویسی، بازیگری، طراحی، کارگردانی و تماشاچی گری به مدرسه قدم می گذارند.گرچه برنامه های آموزش تئاتر در بسیاری از مدارس ابتدایی و راهنمایی سطح کشور وجود دارند، تنها معدودی قادر به درک اهمیت و قدرت درام در زندگی و آموزش هستند.در این مقاله، نقش و اهمیت آموزش نمایشی در تسهیل آموزش بررسی می شود و به توجه به منابع معتبر علمی می پردازیم.

Keywords:

نقش , آموزش نمایشی , تسهیل , آموزش