مروری بر روش های تخمین زیان به شرط نکول از منظر توافقنامه های بال

رعایت الزامات مربوط به کفایت سرمایه ارائه شده توسط کمیته نظارت بر بانکداری بال یکی از حیاتی ترین نیاز های بانکداری در ایران است. در این راستا روش های تخمین متغیر زیان به شرط نکول، به عنوان یکی از دو متغیر اصلی در تعیین ریسک اعتباری بدهی از منظر توافقنامه های بال مورد مطالعه قرار می گیرد. این متغیر در حوزه مختلف مدیریت ریسک اعتباری از جمله قیمت گذاری وام، تعیین ذخائر احتیاطی، رتبه بندی اعتباری و تعیین کفایت سرمایه بانک مورد استفاده قرار می گیرد؛ لذا ضمن مرور روش های تخمین این متغیر در رویکرد های «رتبه بندی داخلی پایه» و «رتبه بندی داخلی پیشرفته» که در توافقنامه های بال دو و سه توسعه یافته است، تلاش می شود روش رایجی که درحال حاضر برای پیاده سازی رویکرد رتبه بندی داخلی پیشرفته برای تخمین زیان به شرط نکول وام ها در بانکداری دنیا استفاده می شود و قابل استفاده در سیستم بانکداری کشور نیز می باشد، به صورت مبسوط شرح داده شود. همچنین با مروری بر چند مطالعه مهم در این حوزه روش های تخمین به کار گرفته شده و نتایج به کارگیری روش های مختلف آماری در مدل سازی این متغیر ارائه شده است.

Keywords:

زیان به شرط نکول , کفایت سرمایه , توافقنامه های بال , مدیریت ریسک اعتباری