ویژگیهای نحوی تولید گفتار بیماران زبان پریش

هدف از تحقیق حاضر بررسی ویژگیهای نحوی در تولید بیماران زبان پریش فارسی زبان است. در این پژوهش، گفتار خودانگیخته چهار بیمار زبان پریش بروکا ارزیابی و چگونگی کاربرد تکواژهای آزاد و وابسته دستوری و واژگانی و همچنین چگونگی صرف فعل بررسی میشود. پس از اجرای آزمون زبان پریشی فارسی، نمونه گفتار خودانگیخته بیماران بر طبق هنجار نحو زبان فارسی تحلیل می شود. نتایج نشان می دهد که در تولیدات نحوی بیماران نقایصی از قبیل حذف و جابجایی فعل، عدم کاربرد شناسه مناسب، حذف تکواژهای وابسته مفعولی و نداشتن وندهای مختصه نمود وجود دارد. همچنین حذف و کاربرد نادرست تکواژهای دستوری چون حروف اضافه، پس اضافه «را»، ضمایر منفصل شخصی و حروف ربط در گفتار آنان مشاهده می شود. در گفتار این بیماران اسم بیشترین کاربرد و قیود و صفات کمترین کاربرد را دارد

Keywords:

: زبان پریشی , دستورپریشی , نحو , گفتار خودانگیخته