مقایسه کاربرد نقشی و توزیعی حالت در فارسی معاصر و مازندرانی

«حالت» یکی از مقولات صرفی- نحوی است که توجه زبانشناسان را به خود جلب کرده است. در این مقاله سعی بر آن است تا بر اساس دیدگاه نظری ملچوک (۲۰۰۶) کاربرد توزیعی و نقشی حالت در زبان فارسی معاصر و مازندرانی تحلیل شود. با بررسی مقایسهای جملات میتوان مشاهده کرد که از نظر نقشی و توزیعی شباهتهای فراوانی بین حالتها در فارسی معاصر و مازندرانی وجود دارد.غالب حالتها در مازندرانی از نوع حالتهای غیرمستقل است زیرا حالتهای مفعولی، بهای، همراهی و ابزاری حکایت از این امر دارند. از این مشاهده میتوان این نتیجه را گرفت که سیستم حالت در زبان مزبور رفته رفته در حال زوال است و این امر، مهر تاییدی بر دیدگاه بوت در خصوص پدیده مزبور میگذارد(بوت۲۰۰۶، : ۵۸).

Keywords:

حالت , زبان تحلیلی , حالت اضافی , حالت غیرمستقل , ساخت کنایی