نقش ساختار سازه ای ساختمان های عمومی در تغییر احساس امنیت شهروندان

این پژوهش میکوشد با نگاهی نو به ارتباط سازه و معماری به منظور افزایش درک معماران، ادراک افراد و امنیت انسان ها به بازگو کردن فرآیند سیستم عاملی برای حل رابطه سازه و معماری، و سعی در تبیین مفاهیم سازه ای در جهت درک بهتر آنها بنماید. ادراک انسان از محیط جزو محوری ترین مقولات در روان شناسی محیطی و احساس امنیت، یک پدیده روان شناختی- اجتماعی است. این دو، فرآیندی هستند، که انسان از طریق آن داده های لازم را بر اساس نیازش و تجربه های مستقیم و غیرمستقیم از شرایط و اوضاع محیط پیرامون خود بر می گزیند بدون شناخت عوامل موثر، تامین احساس امنیت اجتماعی برای حضور افراد در جوامع، امکان پذیر نخواهد بود. معماران، همواره با مشکل عدم درک مفاهیم سازه ای رو به رو بوده اند، زیرا مفاهیمی که بتوان از طریق آنها سازه را در بستر معماری کاربردی کرده وجود ندارند یا به صورت پراکنده اند. در پژوهش حاضر از روش تحقیقی توصیفی تحلیلی، از نوع پیمایشی با جامعه آماری متخصصین و افراد خبره و نمونه آماری ۷۸ نفر استفاده شده و در نتایج به دست آمده مشخص گردیده که پایداری و مقاومت برروی امنیت روانی و امنیت کالبدی، فناوری برروی امنیت کالبدی، هندسه برروی ایمنی، تعادل برروی امنیت اجتماعی یکپارچگی برروی امنیت کالبدی، سازگاری برروی امنیت روانی را نمیتوان به اثبات رساند.

Keywords:

احساس امنیت