استدلال هایی اخلاقی له و علیه ربات های قاتل

ربات های قاتل یا سامانه های تسلیحاتی خودآیین (AWS) از نمونه های بارز کاربست هوش مصنوعی هستند، به نحوی که قابلیت ها و نگرانی ها درباره گسترش کاربست هوش مصنوعی در حوزه های مختلف را به خوبی نشان می دهند. طبیعتا این موضوع واکنش های بسیاری را برانگیخته است. این سامانه ها از هوش مصنوعی در عملکرد اصلی خود استفاده می کنند، یعنی در انتخاب هدف و اقدام درباره او. طی سال های اخیر این بحث از حیث نظری در عرصه اخلاق، حقوق و سیاست اهمیت داشته است، با این نگاه که اگر چنین سلاح هایی در کار باشند باید چه موضعی درباره آنها (در سطح توسعه، ساخت و استفاده) اتخاذ کرد؟ گرچه این مسئله فارغ از امکان یا عدم امکان چنین سلاح هایی مهم است، پیشرفت های تکنولوژیک نیز به چنین ایدئالی نزدیک شده است و اهمیت مسئله را دوچندان کرده اند. در این نوشته به استدلال هایی اخلاقی له و علیه این سامانه ها می پردازم. به نظر نمی رسد هیچ یک از این استدلال ها برای اتخاذ موضع در این باره کافی باشند. بنا براین، یا باید استدلال های دیگری را در این باره جست وجو کرد، یا این وضع را دال بر نتیجه ای کلی تر درباره چارچوب این بحث دانست که نظریه جنگ عادلانه است. در ضمن این بررسی، بعضی از ابعاد اخلاقا مهم این عرصه مرور خواهند شد.

Keywords:

اخلاق جنگ , اخلاق هوش مصنوعی , استدلال پیامدگرایی , کرامت انسانی , ربات قاتل