رتبه بندی عوامل موثر بر تقویت کار تیمی از سنین پایه با تاکید بر فعالیت های فراغتیورزشی با استفاده از مدل تاپسیس

دوران کنونی، دنیای تشکیل تیم های کاری است و اگر افراد موفق به کار گروهی نشوند، شرکت و سازمان، یکی از کلیدهای مهم موفقیت را از دست داده است. به عبارتی از جمله روش های فعالی که امروزه مورد توجه بسیاری از صاحب نظران تعلیم و تربیت قرارگرفته، یادگیری مشارکتی است چراکه روش های مشارکتی اگر با سایر روش ها ترکیب شوند تاثیرات آن ها افزایش می یابد. از این رو هدف پژوهش حاضر رتبه بندی عوامل موثر بر تقویت کار تیمی از سنین پایه با تاکید بر فعالیت های فراغتی ورزشی با استفاده از مدل تاپسیس بود این پژوهش از نظر هدف تحقیق جزء تحقیقات کاربردی بود، و و از نظر ماهیت توصیفی و از منظر متغیرها یک پژوهش آمیخته است که در دو مرحله انجام شد. ابتدا با مصاحبه با خبرگان شامل متخصصین و صاحب نظران علوم ورزشی و اجتماعی، جامعه شناسان علوم ورزشی و نخبگان ورزشی دارای مرتبه علمی و سابقه کار مطلوب و اعضای هیئت علمی مدیریت ورزشی آشنا به حوزه کار تیمی به شناسایی عوامل و مولفه ها پرداخته شد؛ در بخش دوم پرسشنامه محقق ساخته در اختیار جامعه بخش کمی شامل اعضای هیئت علمی مدیریت ورزشی صاحب نظر در حوزه تحقیق و کادر اجرایی ورزشی شامل معلمان و مربیان تربیت بدنی در مدارس ابتدایی قرار گرفت و به رتبه بندی مولفه های شناسایی شده پرداخته شد. در بخش کیفی ۱۵ مصاحبه به روش نمونه گیری هدفمند و در بخش کمی ۲۴۰ پرسشنامه از طریق روش نمونه گیری در دسترس جمع آوری شد. روش تجزیه و تحلیل داده ها در بخش کیفی، تحلیل مضمون و در بخش کمی، از مدل تاپسیس برای رتبه بندی مولفه ها استفاده شد. یافته ها نشان داد که ۵۸ گویه در قالب ۱۰ مولفه به عنوان عوامل موثر بر تقویت کار تیمی از سنین پایه با تاکید بر فعالیت های فراغتی ورزشی وجود دارد. طبق یافته های مدل تاپسیس نیز مشخص شد به ترتیب اولویت مولفه های مدیریت و برنامه ریزی،امکاناتی، روانی، فرهنگی، آگاهی سازی، ایجاد اعتماد به نفس، هدف سازی و هدف گزینی، سازمان دهی گروهی، افزایش هوش اجتماعی و روابط عمومی قرار داشت. در یک نتیجه گیری کلی باید بیان کرد که مفهوم کار تیمی در سنین پایه می تواند از طریق فعالیت های ورزشی نهادینه شود و بدین منظور باید به مفاهیم اصلی مانند مدیریت و برنامه ریزی و تلاش برای فرهنگ سازی توجه بیشتری نمود. زیرا اگر برنامه ریزی صحیح باشد، تقویت کار تیمی مقطعی نخواهد بود و از آن مهمتر با فرهنگ سازی دیگر احتیاج صرف هزینه ای کلان برای تشویق افراد به سمت کار تیمی نیست و خود خانواده ها و فرهنگ قالب جامعه در ناخودآگاه افراد این حس را تقویت می کند. از طرفی باید بیان کرد که فعالیت های ورزشی از آنجایی که به منزله یک فعالیت شاد و اثربخش و همچنین در قالب گروه انجام می شود، می تواند اثر خوب و پیامدهای مطلوبی در آگاهی سازی و هدف سازی افراد در سنین پایه داشته باشد.

Keywords:

شکاف بین نسلی , ورزش همگانی , اوقات فراغت ورزشی , توسعه