نقش محرکهای رشد در بهبود عملکرد و شاخص سطح برگ لوبیا قرمز (Phaseolus vulgaris L.) تحت سطوح مختلف آبیاری

به منظور بررسی واکنش عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیک لوبیا قرمز به کاربرد محرکهای رشد تحت سطوح مختلف آبیاری ، آزمایشی به صورت طرح اسپلیت پلات در قالب بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در روستای پیرموسی شهرستان خوی طی سال ۱۴۰۰ اجرا گردید. آبیاری به عنوان فاکتور اصلی در سه سطح آبیاری در ۸، ۱۱ و ۱۴ روز یک بار و ترکیبات محرک رشد به عنوان فاکتور فرعی در ۵ سطح شامل مصرف اسید هیومیک همراه آب آبیاری ، محلول پاشی آمینو اسید، محرک ریشه زایی ، پتاسیم و عدم کاربرد محرکهای رشد (شاهد) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که آبیاری بر تمام صفات مورد بررسی و مواد محرک رشد نیز بر محتوی آب نسبی برگ، عملکرد پروتئین و دانه ، تعداد شاخه جانبی و شاخص برداشت تاثیر معنی داری داشت . اثرمتقابل دو عامل بر تعداد شاخه جانبی ، عملکرد دانه ، شاخص برداشت و درصد پروتئین دانه معنی دار بود. کاربرد اسید هیومیک موجب افزایش عملکرد دانه شد و با افزایش کمبود آب تاثیر اسید هیومیک بر افزایش عملکرد دانه محسوس بود. بیش ترین عملکرد دانه به میزان ۱۲/۳۰۷۶ کیلوگرم در هکتار در سطح آبیاری ۸ روز یکبار و تیمار هیومیک اسید و کم ترین مقدار این صفت نیز به میزان ۹۶/۱۲۲۰ کیلوگرم در سطح آبیاری ۱۴ روز یکبار و تیمار شاهد مشاهده گردید. به نظر می رسد افزایش فاصله آبیاری ها در طول فصل رشد منجر به افت عملکرد و تنزل خصوصیات فیزیولوژیک از جمله شاخص سطح برگ و محتوی آب نسبی برگ گردید و مصرف ترکیباتی مانند هیومیک اسید توانست تا حدودی اثرات کاهشی تنش خشکی را تعدیل نماید.

Keywords:

اسید هیومیک , شاخص برداشت , میزان آب نسبی برگ , عملکرد پروتئین , محرک رشد