بررسی آسیب های اجتماعی ناشی از حاشیه نشینی در منطقه ۲ شهرداری مشهد از دیدگاه مسئولین شهری

حاشیه نشینی، نوعی از زیست شهری است که تعدادی خانوار در حومه شهرها، با مسکن نامناسب، مرکز جمعیتی یا شهرک مانندی را به وجود آورند. با توجه به اهمیت مشهد به عنوان یک کلانشهر و مباحث مرتبط، شناسایی آسیب های اجتماعی ناشی از حاشیه نشینی و دلایل آنها در منطقه ۲ شهرداری مشهد و اولویت بندی آن، مساله اصلی است. هدف اصلی تحقیق بررسی متغیرهای کمی (بررسی میزان آسیب های اجتماعی ناشی از حاشیه نشینی و دلایل آن و اولویت بندی آنها) و متغیر کیفی با سوال از مسئولین (سازوکار بهبود و کاهش آسیب) جهت بهبود و کاهش آسیب های اجتماعی ناشی از حاشیه نشینی می باشد.منطقه ۲ در بین مناطق ۱۳گانه از نظر وسعت رتبه چهارم و از نظر جمعیت (سرشماری سال ۱۳۹۵) دارای رتبه اول می باشد. شرق این منطقه در حاشیه شهر قرار دارد و حدود ۵۰ درصد این منطقه در زمره مناطق کم برخوردار و حاشیه نشین محسوب می شود. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی می باشد. روش تحقیق، توصیفی – تحلیلی و جمع آوری اطلاعات در این تحقیق، اسنادی، میدانی و پیمایشی است. جهت تکمیل اطلاعات میدانی، اطلاعاتی از طریق پرسشنامه اخذ گردید. نتایج نشان می دهد آسیب های اجتماعی بیکاری، تکدیگری، فقر و اعتیاد، در منطفه از میزان بالایی برخوردار است.و بیکاری مهمترین آسیب اجتماعی است که در این منطقه به چشم می خورد. در مورد دلایل بروز آسیب های اجتماعی نیز می توان گفت که سه دلیل بحران طلاق و از هم گسیختگی خانواده و مهاجرت روزافزون به نواحی حاشیه نشین منطقه، در بروز آسیب های اجتماعی ناشی از حاشیه نشینی موثرند. در مورد سازکار بهبود، توجه به مدیریت کنترل شهری و توجه به نیازهای اقتصادی و فعالیت فرهنگی و آموزش حاشیه نشینان، به ترتیب به عنوان بهترین سازوکار بهبود در منطقه معرفی می شود.

Keywords:

شهرداری مشهد , مسئولین شهری , حاشیه نشینی , آسیب های اجتماعی