نقش رفتارهای ارتقاء دهنده سلامتی در رابطه با خودکارآمدی و حمایت اجتماعی زنان سرپرست خانوار حاشیه شهر مشهد

ساکنین سکونتگاه های غیررسمی پیرامون بافت اصلی شهر همواره با مشکلات و چالش های متعددی مواجه هستند که کیفیت زندگی و به خصوص سلامتی جسمی و روانی آنان را تحت تاثیر خود قرار می دهد. از این رو، داشتن سبک زندگی سالم و انجام رفتارهای ارتقادهنده سلامت برای ساکنین حاشیه شهر مشهد اهمیت بسزایی دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش رفتارهای ارتقاء دهنده سلامتی در رابطه با خودکارآمدی و حمایت اجتماعی زنان سرپرست خانوار حاشیه شهر مشهد می باشد. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی، از نظر روش و ماهیت، توصیفی از نوع تحلیلی بوده و این پژوهش در شمار پژوهش های مقطعی محسوب می شود. کلیه زنان سرپرست خانوار در منطق حاشیه نشین شهر مشهد جامعه آماری این تحقیق را تشکیل دادند. به دلیل زیاد و نامعلوم بودن تعداد جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی در دسترس و فرمول نمونه گیری کوکران تعداد ۳۸۴ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. گردآوری داده های تحقیق از طریق دو روش کتابخانه ای و میدانی صورت پذیرفت. در بخش میدانی مهم ترین ابزار پرسشنامه استاندارد بود. به منظور سنجش متغیرهای رفتارهای ارتقاء دهنده سلامتی، خودکارآمدی و حمایت اجتماعی به ترتیب از پرسشنامه های واکر و همکاران (۱۹۸۷)، شرر و همکاران (۱۹۸۲) و واکس و همکاران (۱۹۸۶) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های توصیفی و استنباطی تحقیق با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. یافته-های تحقیق موید آن بود که رفتارهای ارتقادهنده سلامتی تاثیر معناداری بر خودکارآمدی زنان سرپرست خانوار حاشیه شهر مشهد دارد. همچنین رابطه معنادار رفتارهای ارتقادهنده سلامتی و حمایت اجتماعی این گروه از افراد نیز تایید شد.

Keywords:

رفتارهای ارتقاء دهنده سلامتی , خودکارآمدی , حمایت اجتماعی , زنان سرپرست خانوار , مشهد.