سیمای انسان کامل و حکمرانی ایده آل در نظام گفتمانی صحیفه سجادیه

با توجه به اهمیت الگوسازی ایدئالی بر اساس نظام فکری و گفتمان دینی امامت و ولایت این مقاله تلاش نموده تا علاوه بر تشریح روش شناسی صحیفه در این خصوص با استناد به فرمایشات امام سجاد (ع) که تماما بصورت دعا و نیایش تولید و ارائه شده تصویرسازی صحیفه از ابعاد وجودی انسان و جایگاه جامعه مطلوب را نیز تبیین نماید. بر اساس یافته های مقاله میتوان ادعا نمود که رویکرد امام در معرفی الگوی ایدئال اولا از طریق بازنمایی خصلت های خدایی انسان و سپس معرفی پیامبر، ائمه و انسان های برگزیده به عنوان الگوهای عملی شایسته صورت گرفته است. در کنار وجوه مورد اشاره غیریت سازی نسبت به ویژگی های ناشایست و خصلت های ناپسند نیز بخش دیگری از نظام الگوسازی مزبور را تشکیل میدهد که با جزئیات بیشتری در متن این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. تحلیل گفتمانی برخی متون صحیفه و استفاده از نظام آرایش و مفصل بندی نشانه های دو گفتمان حق و باطل مجموعا گواه بر این است که فرمایشات ارزشمند و هدایتگر امام بصورت جامع، منسجم و اصولی هدایت انسان و نیل به کمالات معنوی را هدف اصلی خود قرار داده و در این خصوص با زبان دلنشین و سحرآمیز دعا این مهم را به انجام رسانده است.

Keywords:

الگوسازی , انسان کامل , حکمرانی ایدئال , جامعه مطلوب