بررسی تغییر خصوصیات فیزیولوژیکی و عمر پس از برداشت ژربرا (Gerbera jamesonii)با محلول-پاشی ال-گلوتامیک اسید، نیتروژن وپتاسیم

عمر پس از برداشت گل شاخه بریده ژربرا به دلیل خمیدگی ساقه شاخه گل دهنده به طور کلی کوتاه است . بنابراین خمیدگی ساقه ژربرا مشکل اصلی این گل در دوره پس از برداشت است . محلول پاشی با اسیدهای آمینه و کودهای معدنی از روش های مفید در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی و باغبانی است . تحقیق حاضر به منظور بهبود عمر پس از برداشت گل ژربرا با بررسی تغییرات وزن تر نسبی ، محتوای آنتوسیانین گلبرگ، نشت یونی ، و درجه خمیدگی ساقه انجام شد. اسید گلوتامیک با ۴ و ۸ گرم در لیتر و کودهای نیتروژن و پتاسیم با ۵ و ۱۰ گرم در لیتر به صورت محلول پاشی اعمال شد. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار وزن تر نسبی با ۷/۸۶ درصد در تیمار ۴ گرم در لیتر گلوتامیک اسید، ۵ گرم در لیتر نیتروژن و ۵ گرم در لیتر پتاسیم مشاهده شد. کاهش ۲۰ درصدی نشت یونی در گل های تیمار شده با ۸ گرم در لیتر گلوتامیک اسید، ۱۰ گرم در لیتر نیتروژن و ۵ گرم در لیتر پتاسیم در مقایسه با کنترل گزارش شد. افزایش اصلی غلظت آنتوسیانین مربوط به تیمارهای حاوی گلوتامیک اسید بود. خمیدگی ساقه گل از ۱/۶۳ درجه در تیمار عدم کاربرد گلوتامیک اسید، ۵ گرم در لیتر نیتروژن و ۵ گرم در لیتر پتاسیم تا ۹/۷۳ درجه در تیمار کنترل (عدم محلول پاشی ) متغییر بود. نتیجه کلی تحقیق نشان داد که ۸ گرم در لیتر گلوتامیک اسید، ۵ گرم در لیتر نیتروژن و ۵ گرم در لیتر پتاسیم مناسب ترین تیمار جهت افزایش عمر پس از برداشت و کاهش خمیدگی ساقه گل ژربرا می باشد .

Keywords:

آنتوسیانین , خمیدگی ساقه , , عمر پس از برداشت , نشت یونی .