غم و شادی و جلوه های آن در ایران پیش از اسلام (برحسب متون مذهبی، مستندات تاریخی و آثار ادبی)
Publish place: Journal of Lyrical Literature Researches، Vol: 22، Issue: 43
Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 38
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLLR-22-43_003
تاریخ نمایه سازی: 21 مهر 1403
Abstract:
این مقاله در پی آن است که نشان دهد در ایران پیش از اسلام چه اندیشه هایی در مورد غم و شادی وجود داشته و انگیزه و علل تبلیغ و نمود اجتماعی و عینی این اندیشه ها چه بوده است. برای این مقصود، با روش توصیفی تحلیلی و برحسب متون دینی، منابع تاریخی و آثار ادبی به مسئله پرداخته شده است. از حیث مذهبی، شادمانی امری قدسی و آسمانی به شمار رفته و حکم ابزاری را داشته است که با آن می توان بر مظاهر اهریمنی و اندوه غلبه کرد. بااین حال غم گرایی کارکردهای مثبتی از جمله تقویت حس انتقام و ایجاد شوق بازگشت به عالم معنوی(از طریق غم غربت) نیز داشته است. از منظر اسناد تاریخی شیوه مداراگرایانه و تساهل پادشاهان هخامنشی با ملل تحت سلطه خود، و در عهد ساسانی فرامین برخی پادشاهان چون بخشودگی خراج و رعایت عدالت موجب رواج جلوه هایی از شادمانی و دوری از اندوه جمعی در سراسر سرزمین بوده است؛ هرچند نظام طبقاتی اندوه عمیقی ایجاد می کرده است. در آثار ادبی، بزرگان راهکارهایی چون تاکید بر ناپایداری زندگی و توجه به قناعت را برای رهایی انسان از غم توصیه کرده اند.
Keywords:
Authors
مهدی دهرامی
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه جیرفت، جیرفت، ایران.
حشمت الله آذرمکان
استادیار زبان و ادبیات فارسی ، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
اسدالله نوروزی
استادیار زبان و ادبیات فارسی ، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران..