تاثیر مفاهیم دینی در ساخت استعارههای جهتی در فرهنگ عامه ایرانیان با رویکرد به داستانهای معاصر فارسی

استعاره بخش مهمی از ارتباطهای گفتاری و کلامی را تشکیل می دهد و آنقدر طبیعی وارد زندگی ما می شود که ممکن است در عمل جلب توجه نکند. استعاره در زبان دین نیز کمتر از سایر صورتهای زبانی نیست در استعاره در زبان کمتر از سایر صورتهای زبانی نیست . در استعارههای جهتی ، نظامی کلی از مفاهیم با توجه به مفاهیم از نظام دیگر سازمانبندی می شود. استعارههای جهتی مفاهیم را با اعطای صورت مکانی در جهات متقابل به یکدیگر مرتبط می کنند. در این پژوهش سعی شده تا با روش توصیفی -تحلیلی ، تاثیر مفاهیم دینی در ساخت استعارههای جهتی در فرهنگ عامه ایرانیان با رویکرد به داستانهای معاصر فارسی همچون آثار هدایت ، چوبک ، دانشور و آلاحمد تحلیل و بررسی شود. باتوجه به فراوانی حضور انواع استعارههای مفهومی در ارتباطهای کلامی و نوشتاری مردم ضروری است که این نوع زبانی و ادبی بیشتر و بهتر شناخته شود. آثار داستانی زمینه ی گستردهی حضور استعاره مفهومی جهتی در ادبیات هستند که ذهنیت و علم نویسندگان را در به کارگیری آن بیان می کنند. یافته های پژوهش نشان می دهد که قرآن و باورهای دینی ، مفاهیم ارزشی و اخلاقی زیادی دارند که به فرهنگ ما ایرانیان فارسی زبان راه یافته است . با ترکیب این مفاهیم دینی با عبارات فارسی ، می توانیم جنبه ی مثبت و منفی هر دو را درک کنیم ؛ چون که این عبارات قراردادی در هر چیزی به صورت نسبی هست ، پس می توان در درک پدیدههای انتزاعی و ارتباطات روزمره نیز به آنها توجه شود.

Keywords:

استعاره مفهومی , استعارههای جهتی , مفاهیم دینی , فرهنگ عامه