تولیدکنندگان و توزیع کنندگان دارو در فقه و حقوق ایران

یکی از مطالبات اصلی مردم از حکومت ، توجه به ارتقاء سلامت ، بهداشت و درمان بیماری ها است . با وجود پیشرفت -هایی که در زمینه علم پزشکی صورت گرفته است ، اگر چه موجب افزایش میانگین طول عمر، سطح سلامت و بهداشت می شود، برخی اوقات عدم توجه به قوانین تولید و توزیع فراوردههای دارویی و همچنین عدم اطلاع رسانی صحیح به بیمار در خصوص نحوه مصرف مواد دارویی موجب خسارت زیان بار می شود. تخصصی بودن مواد دارویی موجب دشواری اثبات خسارت برای بیمار شده است که موضوع مسئولیت مدنی و جبران خسارت زیاندیده مطرح می شود. در نظام حقوقی ایران، مسئولیت مدنی بر مبنای تقصیر است که با توجه به اینکه مواد دارویی تخصصی و پیچیده هستند اثبات تقصیر عامل زیان (تولیدکننده، توزیع کننده یا فروشنده دارو) برای زیاندیده (مصرفکننده) که اطلاعات کمتری در مورد دارو دارد، دشوار است و ممکن است خسارت وارده بر زیاندیده جبران نشود. بنابراین ، برای حمایت از زیاندیده باید از دشواری اثبات تقصیر عامل زیان کاسته شود که منجر به مطرح شدن قاعده مسئولیت محض می شود. هدف از این پژوهش بررسی شیوهی جبران خسارت وارد شده بر مصرفکننده دارو ناشی از عدم اطلاع رسانی در مورد نحوه مصرف و عوارض جانبی دارو بر مبنای مسئولیت مبتنی بر تقصیر و مسئولیت محض است .

Keywords:

تولیدکننده , توزیع کننده , فروشنده , دارو , خسارت.