عوامل روانشناختی موثر بر اقرارهای خلاف واقع در فرآیند دادرسی

اقرارهای خلاف واقع یکی از چالش های اساسی در نظام دادرسی کیفری است که می تواند منجر به صدور احکام ناعادلانه و آسیب به حقوق متهمان شود. این تحقیق به بررسی تاثیرات متقابل حقوق و روانشناسی در پیشگیری از اقرارهای خلاف واقع پرداخته و نشان می دهد که ترکیب این دو حوزه می تواند به بهبود نظام دادرسی و تضمین عدالت کیفری کمک کند. بر اساس مواد مختلف قانون آیین دادرسی کیفری و قانون مجازات اسلامی ایران، اقرار باید با رضایت و اختیار کامل متهم و بدون تاثیر فشارهای روانی یا تهدیدات صورت گیرد. استفاده از تکنیک های بازجویی علمی و غیرتهاجمی ، حضور وکیل در تمامی مراحل بازجویی و دادرسی ، آموزش ماموران بازجویی و قضات، و نظارت دقیق بر شرایط بازداشت و بازجویی از جمله راهکارهایی هستند که می توانند به پیشگیری از اقرارهای نادرست کمک کنند. این مقاله نشان می دهد که تعامل حقوق و روانشناسی می تواند به حفظ حقوق متهمان، کاهش احتمال بروز اشتباهات قضایی و تقویت عدالت در نظام دادرسی کیفری ایران منجر شود.

Keywords:

اقرارهای خلاف واقع , عدالت کیفری , حقوق متهمان , روانشناسی جنایی .