نقش بلایای طبیعی در مسئولیت مدنی ناشی از حوادث هسته ای

باتوجه به پراکندگی جغرافیایی تاسیسات هسته ای ممکن است بلایای طبیعی بزرگ با ماهیت استثنایی همچون زلزله و سیل در این تاسیسات منجر به حادثه هسته ای شده که آن حادثه خسارات جبران ناپذیری را از لحاظ جغرافیایی ایجاد نموده که آثار مخرب آنقطعا محدود به مکان یا زمانی خاص نخواهد بود. مطابق اصول حاکم بر نظام خاص مسئولیت مدنی هسته ای درکنوانسیونهای بین المللی مسئولیت مدنی هسته ای، بهرهبردار تاسیسات هسته ای به دلیل گستردگی و شدت خسارت ناشی از این حوادث و جبران خسارات در حداقل زمان ممکن ، دارای مسئولیت مطلق و انحصاری است . با این وجود اسناد بین المللی مربوط همچون کنوانسیون ۱۹۶۰ پاریس و ۱۹۶۳ وین موضع یکسانی را درباره مسئول حوادث هسته ای ناشی از بلایای طبیعی اتخاذ ننمودهاند. سوالی که با بررسی این اسناد مطرح است آن است که در صورت وقوع چنین حوادثی مسئول کیست ؟ نتیجه مقاله حاکی از آن است که علی رغم پذیرش مسئولیت انحصاری بهرهبردار جهت جبران خسارت هسته ای و شناسایی استثنائات مسئولیت او در کنوانسیونهای مذکور، اما این موضوع مانع از پذیرش مسئولیت نهایی برای بهرهبردار تاسیسات هسته ای و نتیجتا شناسایی مسئولیت دولت در قبال نقض تعهدات بین المللی راجع به استقرار ایمنی و مکانیابی صحیح تاسیسات هسته ای و جبران خسارتهای هسته ای عظیم مطابق اصل مداخله دولت نخواهد بود.

Keywords:

تاسیسات هسته ای" , حوادث هسته ای" , بلایای طبیعی " , مسئولیت مدنی " , مسئولیت انحصاری بهرهبردار" , اصل مداخله دولت ".