اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی(MBCT) بر اضطراب، انعطاف پذیریشناختی و خودکارآمدی نوجوانان بد سرپرست و بی سرپرست پسر

هدف از پژوهش حاضر مطالعه اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اضطراب، انعطاف پذیری شناختی و خودکارآمدی نوجوانان بد سرپرست و بی سرپرست پسر می باشد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی دارای گروه آزمایش و کنترل و پیش آزمون و پس آزمون می باشد.روش نمونه گیری نیز از نوع در دسترس بوده که ، جامعه آماری را نوجوانان بدسرپرست و بی سرپرست ۱۲ ال ۱۸ سال که در موسسه مهرکوثر اداره بهزیستی فیروزآباد، فارس ساکن هستند تشکیل می دهد. مراجعان را به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه تقسیم کرده که هر گروه شامل ۸ آزمودنی (همگی مرد بوده) می باشند. پژوهش حاضر در بازه ی زمانی خرداد الی تیر ماه سال ۱۴۰۳ اجرا شده است. تحلیل داده ها در سطح توصیفی(میانگین، انحراف معیار) و در سطح استنباطی(کوواریانس) بوده است.به منظور تحلیل داده از نسخه ۲۶ نرم افزار spss استفاده شده است. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال(CFI)، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی(GSE-۱۷) و پرسشنامه اضطراب بک(BAI) استفاده شد. بر اساس یافته ها شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش اضطراب، بهبود انعطاف پذیری شناختی و خودکارآمدی نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست پسر، موثر واقع شده (۰۵/۰P<)، و مقدار ضریب اتا بدست آمده برای متغیرهای اضطراب (۸۴۱/۰) ، تنظیم شناختی هیجان (۶۱۸/۰) و خودکارآمدی (۷۴۵/۰) نشان دهنده میزان تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش اضطراب و بهبود انعطاف پذیری شناختی و خودکارآمدی می باشد.

Keywords:

شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی , اضطراب , انعطاف پذیری شناختی , خودکارآمدی