برر سی انوا ع تشبیه و اغراض آن در چهار سوره دخان، نبا، قمر و قارعه

در ادبیات فارسی و عرب ی آرایه ها ی زیادی وجود دارد که در بسیاری از موارد، آرایه های مشترک در این دو زباندیده م ی شود. خداوند در قرآن کریم به عنوان برترین کتاب و کامل ترین کتاب، برای تاثیرپذیری بیشتر و گوش نوازی ازآرایه های زیادی استفاده کرده که یکی از این آرایه ها، تشبیه است. تشبیه یکی انواع بلاغت در قرآن کریم است و ارزش وجایگاه وال یی دارد طوری که هیچ کدام از آرایه ها و اسلوب های دیگر با آن برابری نمی کند و نمی تواند در جایگاه تشبی هاستفاده شود. استفاده از تشبیه در مواجهه با عامه مردم کاربرد فراوان دارد؛ زیرا در بیشتر موارد امور عقلی دور از ذهن را درقالب امور حسی، به آسانی و با تاث یر بیشتر به آنان منتقل می کند. هدف این پژوهش، بررسی آرایه ی تشبیه چهار سوره درجهت فهم و درک بهتر آیات است. روش پژوهش موردنظر، روش تحقیق مطالعاتی و به صورت کتابخانه ای می باشد. انجاماین پژوهش به این دلیل حائز اهمیت است که آرایه های ادبی نیمی از زیبایی قرآن را تشکیل می دهند و درک کامل معانیآیات به بررسی آرایه ها وابسته است. در نتیجه مشخص گردید هر تشبیهی که ساخته می شود، با هدف معین و منظورمشخصی ساخته می شود و اگر یک تشبیه این منظور یا هدف خاص را در پی نداشته باشد، بی فایده و ناکارآمد خواهد بودچرا که خواننده در پی فهم و درک است و اگر به هدف و مقصود مورد نظر نرسد، دچار اتلاف وقت می شود که برای خوانندهپسندیده و خوشایند نیست

Keywords:

قرآن , تشبیه , بلاغت , معانی , آرایه ها , امور حسی .