بررسی پلیمرهای زیستی طبیعی به عنوان حامل های نانوذرهای دوکسوروبیسین: بهینه سازی دارورسانی

دارورسانی هوشمند به عنوان یک رویکرد نوین در علم داروسازی، به بهبود نتایج درمانی و کیفیت زندگی بیماران کمک میکند. این سیستم ها با هدفمندی داروها به محل های خاص در بدن، عوارض جانبی را کاهش داده و کارایی درمانی را افزایش میدهند. نانوذرات به عنوان حامل های دارویی نوین، امکان هدف گذاری دقیق داروها را فراهم می کنند و می توانند به طور خاص به سلول های سرطانی هدایت شوند. این نانوذرات قابلیت کنترل رهایش دارو را دارند و می توانند بر اساس شرایط محیطی مانند pH و دما عمل کنند . پکتین، کیتوسان و ژلاتین به عنوان پلیمرهای زیستی طبیعی در دارورسانی کاربرد دارند. پکتین به دلیل خواص ژلسازی و زیست سازگاری، می تواند به عنوان یک سیستم کنترل شده برای رهایش دارو عمل کند. کیتوسان نیز به عنوان یک پلیمر زیست سازگار و فعال، قابلیت اتصال به سلول های سرطانی و کنترل رهایش دارو را دارد. ژلاتین به عنوان یک ماده زیست سازگار، میتواند به بهبود انتقال دارو و کاهش عوارض جانبی کمک کند . استفاده از این پلیمرها در نانوذرات، به هدفمندی بالا، افزایش حلالیت دارو و رهایی کنترل شده منجر میشود و به توسعه روش های درمانی موثرتر و ایمن تر برای داروهایی مانند دوکسوروبیسین کمک می کند. این پیشرفت ها نه تنها کیفیت زندگی بیماران را بهبود می بخشد بلکه شانس موفقیت درمان را نیز افزایش می دهد.

Keywords:

دارورسانی هوشمند , نانوذرات , پکتین , کیتوسان , ژلاتین , دوکسوروبیسین