فراوانی درمان با انواع داروهای آنتی ترومبوتیک در مدیریت فیبریلاسیون دهلیزی غیر دریچه ای در بیماران پذیرش شده در بیمارستان

مقاله پژوهشی مقدمه: فیبریلاسیون دهلیزی، شایع ترین آریتمی پایدار قلبی است و با پیش آمدهای نامطلوبی نظیر سکته ی مغزی همراهی دارد. تاثیر درمان های ضدانعقادی در کاهش خطر استروک به خوبی مشخص است ولی میزان فراوانی درمان با آنتی کوآگولان ها در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی در جامعه ی ما نامشخص است. هدف از این مطالعه، بررسی شیوع درمان با آنتی کوآگولان و انواع مختلف آن در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی بستری شده در بیمارستان بود. روش ها: در این مطالعه ی مقطعی گذشته نگر در فاصله ی سال های ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۹ (قبل از پاندمی کووید-۱۹)، تعداد ۲۰۰ بیمار با فیبریلاسیون دهلیزی غیر دریچه ای در دو گروه ۱۰۰ نفری با یا بدون حوادث آمبولیک اخیر که در بیمارستان الزهرای اصفهان بستری شده بودند، تحت بررسی قرار گرفتند. در هر گروه، نمره ی CHA۲DS۲-VASc score و میزان و نوع آنتی کوآگولان مصرفی ارزیابی شد. یافته ها: در ۲۰۰ بیمار (میانگین سنی ۷۰ سال، ۵۵ درصد زنان) بررسی شده، شایع ترین بیماری های همراه دیابت و فشارخون بود. اختلاف معنی داری بین میانگین نمرات CHA۲DS۲-VASc score در دو گروه (۳/۸ در برابر ۳/۶) مشاهده نگردید. سابقه ی مصرف آنتی کوآگولان در ۴۸ درصد از بیماران بستری بدون سابقه ی حوادث آمبولیک و میانگین ۶/۳ CHA۲DS۲-VASc score: وجود داشت. نتیجه گیری: حدود نیمی از بیمارانی بستری بدون حوادث آمبولیک و تقریبا یک سوم بیماران بستری شده با حوادث آمبولیک سابقه ی دریافت داروهای ضدانعقادی، عمدتا وارفارین، داشتند. در مبتلایان به فیبریلاسیون دهلیزی، با وجود لزوم دریافت آنتی کوآگولان برای پیشگیری از سکته ی مغزی، از جمله افراد با CHA۲DS۲-VASc score بالا، میزان مصرف مهارکننده های مستقیم ترومبین، در حد بسیار پایین دیده شد.

Keywords:

Atrial Fibrillation , Anticoagulants , Cardiac Arrhythmias , Thromboembolisms , Warfarin