بررسی روند میزان مرگ‎ و میر و سال های عمر از دست رفته منتسب به صدمات شغلی استان همدان در فاصله سال های ۱۳۷۰ تا ۱۴۰۱

مقدمه و اهداف: حوادث شغلی به عنوان یکی از مهم ترین عوامل خطر بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی در جوامع صنعتی و درحال توسعه مانند ایران به شمار می روند. هدف از پژوهش حاضر بررسی روند میزان مرگ ومیر و سال های عمر از دست رفته ناشی از صدمات شغلی در استان همدان طی سال های ۱۳۷۰ تا ۱۴۰۱ بود. روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی روند تغییرات میزان مرگ و میر و سال های عمر از دست رفته ناشی از صدمات شغلی در استان همدان در یک بازه زمانی ۳۲ ساله با استفاده از رگرسیون نقاط اتصال مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: میزان سال های عمر از دست رفته ناشی از صدمات شغلی در استان همدان از ۷۵/۴۹۶ سال به ازای هر هزار نفر جمعیت در سال ۱۳۷۰ به ۹۸/۲۲۹ سال به ازای هر هزار نفر جمعیت در سال ۱۴۰۱ کاهش یافته بود (میانگین درصد تغییرات سالیانه: ۴۰/۲- درصد). این روند کاهشی در دالی ناشی از صدمات شغلی در مردان و زنان نیز مشهود بود (میانگین درصد تغییرات سالیانه در مردان و زنان به ترتیب برابر با ۴۰/۲- و ۱۰/۱ درصد بود). از طرفی میزان مرگ ومیر ناشی از پیامد مورد بررسی در هر دو جنس از ۵۵/۷ مورد به ازای هر صدهزار نفر جمعیت در سال ۱۳۷۰ به ۴۶/۳ مورد در سال ۱۴۰۱ کاهش یافته بود (میانگین درصد تغییرات سالیانه: ۵۰/۲- درصد). نتیجه گیری: به طورکلی روند میزان مرگ ومیر و سال های عمر از دست رفته ناشی از صدمات شغلی در استان همدان دارای یک روند کاهشی بود که این الگو با دیگر مطالعات انجام شده در ایران و جهان تقریبا همسو بود.

Keywords:

Mortality , Disability Adjusted Life Years , Occupational Injuries , Trend , Joinpoint Regression , Hamadan , Iran. , مرگ و میر , سال های عمر از دست رفته , صدمات شغلی , روند , رگرسیون نقاط اتصال , همدان , ایران.