مرجئه؛ پیدایش و پیامد آموزه های آن در روزگار ما

مرجئه، ایمان را ثابت می دانند و عمل را در زیادی و کاستی ایمان، موثر نمی دانستند. همچنین، ادعا داشتند که توانایی «قضاوت» در مورد جریان های عقیدتی سیاسی ندارند. نگرش و آموزه های مرجئه خالص، گرچه مخالف با مبانی و برخی واجبات اسلام بود، اما مورد استقبال بنی امیه و موالی نومسلمان قرار گرفت. مبانی اندیشه و آموزه های منفعل مرجئه، در سایر فرقه های مسلمانان ادامه یافت. این پرسش مطرح است که: امروزه بنیاد اندیشه و آموزه های مطرح در فرقه مرجئه، چه قرابت و شباهتی با اندیشه های منتج از انسان سالاری (اومانیسم) دارد؟ نظر به اینکه اندیشه اومانیستی، متکی به انسان و عقلانیت وی است و بر اساس انسان محوری، حقیقت ثابتی وجود ندارد و فهم حقایق امکان پذیر نیست، پس باید در مورد عقاید تساهل و تسامح نماییم و در مورد عملکرد مردم قضاوت نکنیم. این پژوهش، نشان خواهد داد که امروزه با نفوذ اندیشه انسان سالارانه غربی در جامعه ایرانی، به دلیل همانندی های بین شعارهای مرجئه با اندیشه اومانیستی، تلاش می شود از بستر فکری و آموزه های مرجئه در قالب جدید و با شعار «قضاوت نکنید»، بهره برداری شود. رواج نگرش و آموزه های مرجئیان جدید، باعث تباهی قدرت تشخیص و مقاومت، بی مسئولیتی به جای احساس تکلیف و رواج اباحی گری و درنهایت، سکولاریسم می شود.

Keywords:

مرجئه , اومانیسم , قضاوت نکردن , اباحی گری , سکولاریسم