بررسی سطح فعالیت بدنی و فرسودگی آتش نشانان و تاثیر آن بر رضایت شغلی ایشان

با توجه به ماهیت خطرناک شغلی آتش نشانان، لازم است همواره رضایت شغلی آنان با سایر عوامل محیط کار مورد بررسی قرار گیرد.لذا هدف این تحقیق بررسی رابطه بین سطح فعالیت بدنی و فرسودگی شغلی با رضایت شغلی آتش نشانان در اداره آتش نشانی نفت و گاز کارون در سال ۱۴۰۲ بود. این تحقیق کاربردی و توصیفی به روش میدانی اجرا گردیدد. کل جامعه آماری، کارکنان آتش نشانی نفت و گاز کارون با تعداد ۶۰ نفر، که باروش سرشماری انتخاب شده اند که از این تعداد ۴۳ در این تحقیق، همکاری نمودند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد سطح فعالیت بدنی بک ، فرسودگی شغلی ماسلاخ و رضایت شغلی اسپکتور استفاده شد. اطلاعات جمع آوری شده، با استفاده از بسته های نرم افزاریEXCEL و SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفت. برای مقایسه ی شاخص ها از آزمون t، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و ضریب Beta با سطح خطا ۰۵/۰ استفاده شد. بررسی ارتباط سطوح سه گانه سطح فعالیت بدنی با رضایت شغلی نشان داد فقط شاخص فراغت با رضایت شغلی ارتباط معناداری دارد. ضریب همبستگی (۷۵۶/۰) مثبت بود که نشان داد با بهبود شاخص فراغت، رضایت شغلی به نسبت ضریب همبستگی مشاهده شده، بهبود خواهد یافت. بررسی ارتباط معناداری ابعاد فرسودگی شغلی با رضایت شغلی نشان داد، خستگی عاطفی با رضایت شغلی ارتباط معناداری دارد. (ضریب همبستگی معکوس ، ۷۱۹/۰-). مسخ شخصیت با رضایت شغلی ارتباط معناداری داشت. (ضریب همبستگی معکوس، ۶۰۸/۰-) عملکرد فردی با رضایت شغلی ارتباط معناداری دارد. (ضریب همبستگی مثبت، ۷۰۹/۰) . فعالیت بدنی با رضایت شغلی رابطه معنادار نداشت. اما این مقدار برای فرسودگی شغلی در سطح اطمینان ۹۹ درصد معنادار گزارش شد و این بدان معناست که با افزایش یک انحراف استاندارد در فرسودگی شغلی، رضایت شغلی به میزان ۶۸۸/۰انحراف استاندارد کاهش می یابد. با توجه به نتایج این پژوهش می توان گفت که با برنامه ریزی برای اوقات فراغت پرسنل و همچنین کاهش فرسودگی شغلی می توان رضایت شغلی را افزایش داد.

Keywords:

آتش نشانان , فعالیت بدنی , فرسودگی شغلی , نفت و گاز کارون