ارزیابی تغییرات زمان تعادل آب انداختگی و تبخیر و زمان شروع ترک خوردگی در جمع شدگی خمیری در روسازی های بتنی حاوی ماده ی فوق روان کننده

جمع شدگی خمیری و ترک خوردگی ناشی از آن، یکی از انواع شایع خرابی در سازه های بتنی مسطح شامل روسازی های بتنی بوده که باعث کاهش دوام و عملکرد این سازه های بتنی می گردد. ماده ی فوق روان کننده یکی از مواد پر کاربرد در صنعت بتن و روسازی بتنی است. با توجه به کاربرد زیاد این ماده، نیاز است تا اثر آن بر تغییرات جمع شدگی خمیری در روسازی های بتنی مورد بررسی قرار گیرد. از این جهت تحقیق حاضر به ارزیابی تغییرات زمان تعادل آب انداختگی و تبخیر و زمان شروع ترک خوردگی در جمع شدگی خمیری در روسازی های بتنی حاوی ماده ی فوق روان کننده در مقادیر مصرف مختلف می پردازد. زمان تعادل و زمان شروع ترک خوردگی در مخلوط های بتنی شاهد و حاوی ماده ی فوق روان کننده در مقادیر ۰.۴ و ۰.۸ درصد وزن مواد سیمانی، با استفاده از روش آزمایش استاندارد ASTM C۱۵۷۹ ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که ماده ی فوق روان کننده اثر چشمگیری بر تغییرات زمان تعادل و زمان شروع ترک خوردگی دارد. زمان تعادل با افزودن این ماده، حداکثر ۳.۶ برابر می شود. زمان شروع ترک خوردگی با افزودن فوق روان کننده در مقدار مصرف ۰.۴ درصد، ۲.۹۵ برابر شده و در مقدار مصرف ۰.۸ درصد به سمت بی نهایت میل کرده و ترک خوردگی رخ نداد. دیده شده که میزان مصرف ماده ی فوق روان کننده اثر محسوسی بر تغییرات زمان تعادل و زمان شروع ترک خوردگی دارد. همچنین مشاهده شد که در یک میزان مصرف ثابت، زمان شروع ترک خوردگی تغییر بیشتری نسبت به زمان تعادل پیدا می کند. در انتها عنوان شد که با مصرف ماده ی فوق روان کننده در میزان مناسب، می توان علاوه بر بهره وری از کارایی و روانی مناسب مخلوط بتنی، از رشد و گسترش ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی خمیری در روسازی های بتنی کاست.

Keywords:

روسازی بتنی , جمع شدگی خمیری , زمان تعادل آب انداختگی و تبخیر , زمان شروع ترک خوردگی , ماده ی افزودنی فوق روان کننده.