توهین به ادیان و قومیت ها در پرتو جرم انگاری امنیت گرا

در سال های اخیر مواردی از توهین به اقوام و ادیان و مذاهب، سرآغاز ایجاد تنش و خشونت در جامعه و موجب بر هم خوردن نظم و امنیت عمومی بوده است. مقنن در سال ۱۳۹۹ و با دغدغه حفظ امنیت ملی با الحاق ماده ۴۹۹ مکرر به فصل جرایم علیه امنیت داخلی و خارجی کشور، توهین به قومیت های ایرانی و ادیان و مذاهب مصرح در قانون اساسی را جرم انگاری نمود. فارغ از ضرورت یا عدم ضرورت پاسخ کیفری در خصوص توهین به ادیان و مذاهب و قومیت ها، به نظر می رسد جرم انگاری صورت گرفته، امنیت گرایانه می باشد. نظر به تسری محدودیت ها و سخت گیری ها در مورد جرایم علیه امنیت به جرم مذکور، مبهم و قابل تفسیر بودن عمل توهین به ادیان و مذاهب و قومیت ها، توسعه موضوع جرم با عدم تعیین ضابطه عینی و نیز جرم انگاری عنصر مادی جرم به صورت مطلق، قانون گذار در تصویب این ماده رویکرد امنیت گرایانه داشته است. سیاست جنایی می تواند با عدم تمرکز بر پاسخ کیفری بدون تسامح و با استفاده از فعالیت های فرهنگی و دینی و مذهبی توسط نهاد های دولتی به ویژه صدا وسیما و سازمان های مردم نهاد و نیز علمای دینی و مذهبی به سمت بهره گیری از راهکار های غیرکیفری به منظور پیش گیری از وقوع این جرم و اصلاح مرتکبان و همچنین توجه به حقوق بزه دیدگان متمایل گردد.

Keywords:

جرم انگاری , امنیت گرا , توهین به ادیان , توهین به قومیت ها , ماده ۴۹۹ مکرر